Η κοσμοσυρροή που παρατηρείται στα ψηφοδέλτια, με 659 υποψηφιότητες, θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μια ελπιδοφόρα προοπτική για αλλαγή προσώπων. Νέοι άνθρωποι, νέα μυαλά και άλλα τέτοια που ψελλίζουμε συνήθως σε στιγμές ανεξήγητης ελπίδας. Από όσα ακούσαμε υπομονετικά -και σε κάποιες περιπτώσεις χρειάστηκαν μεγάλα αποθέματα υπομονής- το μόνο ασφαλές συμπέρασμα που συνάγεται είναι αυτό: το πολιτικό σύστημα μπορεί να κοιμάται ήσυχο. Δεν απειλείται ποσώς.
Παρόλο που ο αντισυστημικός λόγος φορέθηκε πολύ στα προεκλογικά λακτίσματα, οι ελπίδες για σοβαρές πάσες και τέρματα λιγοστεύουν, δύο βδομάδες πριν από τις εκλογές. Με λίγες, φωτεινές και καθόλου αμελητέες εξαιρέσεις, οι υποψήφιοι δίνουν εξετάσεις για να ενταχθούν στο σύστημα -ακριβώς όπως θα έδιναν για το Δημόσιο και την Αστυνομία- και όχι με επιθετικές διαθέσεις εναντίον του.
Αφού ξεδίπλωσαν το επίπεδο σκέψης τους σε αφίσες και διαδικτυακά βιντεάκια και ανέπτυξαν τις θέσεις και τις προτεραιότητες τους μιλώντας σε κανάλια και ραδιοσταθμούς δεν υπέπεσε στην αντίληψη μας καμία πραγματική απειλή για το κατεστημένο. Όσα και αν του έσουραν οι υποψήφιοι, είμαστε σίγουροι ότι μετά την 1η Ιουνίου θα πρυτανεύσει η ομόνοια.
Τα πρόσωπα που εισέρχονται με ανατρεπτικές διαθέσεις είναι δυστυχώς μεμονωμένα και διασκορπισμένα σε πολιτικούς χώρους που θα ήταν ευκολότερο να αλλάξουν τη φορά μιας ανεμογεννήτριας, παρά τις δομές που εξυπηρετούν το κομματικό σύστημα. Όσο για τους ανεξάρτητους σχηματισμούς που συστάθηκαν κυρίως πάνω στην οργή και την αγανάκτηση για τη διαφθορά και την παρανομία, δυστυχώς δεν έχουν περιθώρια εκλογής.
Η μαύρη αλήθεια είναι πως πολλοί από αυτούς στερούνται σοβαρότητας και πολιτικής σκέψης, πόσο μάλλον το τσαγανό να σηκώσουν στους ώμους τους μια επανάσταση εκ των έσω. Αν μη τι άλλο τους αναγνωρίζουμε την αποφασιστικότητά τους να κάνουν κάτι δραστικό εκεί που όλοι οι άλλοι καθόμαστε και περιμένουμε απλά να ανάψει το πράσινο, χαζεύοντας τις φάτσες που μας κοιτάνε από τις γιγαντοαφίσες με τα κοινότυπα σλόγκαν.
Μετά το βίντεο του Αλ Τζαζίρα, τις αποκαλύψεις για το πρόγραμμα των πολιτογραφήσεων, τις διαγραφές δανείων πολιτικών προσώπων, τις ευθύνες για τον Συνεργατισμό που αφέθηκαν να παραγραφούν, τις πολιτικές προσπάθειες εκπαραθύρωσης του Γενικού Ελεγκτή, τη σαπίλα που ξεπετάγεται κάθε φορά που σηκώνεις μια πολιτική πέτρα σ’ αυτό τον τόπο, βιαστήκαμε να συμπεράνουμε ότι «θα τους τιμωρήσει η κάλπη». Αλλά οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι είναι πολύ πιο μεγαλόψυχη απ’ όσο πιστεύαμε και τους συγχώρεσε ήδη.