Τελείωσε μια ακόμη παράσταση με ατάλαντους ηθοποιούς στο θέατρο της Βουλής. Τόσο ατάλαντοι ώστε χάσαμε και τους ρόλους. Ποιοι είναι κυβερνώντες, ποιοι συμπολίτευση και ποιοι αντιπολίτευση. Τι μάχη κι αυτή; Να φανεί ποιος πολέμησε περισσότερο για να εμβολιάσει τον προϋπολογισμό της Κυβέρνησης. Ποιοι «μόχθησαν» περισσότερο για να προσφέρουν όσον το δυνατόν περισσότερα ωφελήματα στο λαό. Κι εσείς τους παρακολουθούσατε εβδομάδες τώρα να πηγαινοέρχονται από το ένα κομματικό γραφείο στο άλλο και από εκεί στο Προεδρικό και τανάπαλιν.
Βεβαίως, αυτό το οποίο βλέπατε ήταν το παζάρι της πλάκας. Εκείνο που παίχτηκε για όσους αρέσκονται ακόμη να χάβουν εύκολα ό,τι τους πλασάρουν. Διότι το πραγματικό σενάριο του αφανέρωτου δούναι και λαβείν, ενδεχομένως, να μην το δείτε ποτέ. Ίσως και να μάθετε ένα μέρος του μετά τις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Ίσως, όμως, και όχι. Διότι όντας ατάλαντοι οι παίκτες, προφανώς και δεν θα υπολόγισαν την πιθανότατη αλλαγή ισορροπιών στη νέα Βουλή. Σίγουρα δεν επιμέτρησαν το πραγματικό μέγεθος της οργής των πολιτών. Και το ενδεχόμενο να εκφραστεί στην κάλπη με τέτοιο τρόπο ώστε για πρώτη φορά στα χρονικά της αμαρτωλής πολιτικής ζωής του τόπου να μείνουν κάποιοι με δυο χείλη καμένα…
Επειδή, όμως, δεν αρέσει σε όλους να υποτιμούν τη νοημοσύνη τους και να το ανέχονται αδιαμαρτύρητα, οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα. Χθες (και τις προηγούμενες εβδομάδες) κάποιοι ισχυρίστηκαν ότι πάσχιζαν να εμβολιάσουν τον προϋπολογισμό με ωφελήματα χάριν των πολιτών. Άντε τώρα να πείσεις κάθε σκεπτόμενο, πως αν αυτό ήταν το μέγα ζητούμενο, δεν θα άφηναν να προκληθεί κρίση για ένα μήνα. Δεν θα άφηναν το λαό να αγωνιά αν θα έχει, όπως τον τρομοκρατούσαν, μισθούς, συντάξεις, επιδόματα και φάρμακα. Και άντε κάποιοι της αντιπολίτευσης (που τελικά προέκυψαν κυβερνητικότεροι των κυβερνώντων) δεν μπήκαν στη βάσανο της σκέψης. Οι ίδιοι οι κυβερνώντες, όμως, που υποτίθεται ότι κόπτονται για την ευημερία των πολιτών και μα
ς έπρηξαν με τον πόνο που θα επέφερε ενδεχόμενη καταψήφιση του προϋπολογισμού, γιατί δεν μπήκαν στο παζάρι με τα ίδια κόμματα πριν από ένα μήνα. Αφού η θέση ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ ήταν δεδομένη από πριν.
Τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά. Η κρίση του προϋπολογισμού προέκυψε μετά από την προβολή του βίντεο του αίσχους από τον Αλ Τζαζίρα. Μετά από τον διασυρμό της Κύπρου σε κάθε γωνιά της υφηλίου. Και μετά από την άρνηση της Κυβέρνησης να δώσει τους φακέλους του σκανδάλου στον Γενικό Ελεγκτή ώστε να διεξαχθεί μια πλήρης έρευνα. Η οποία θα συνοδευόταν από ακράδαντη σφραγίδα αξιοπιστίας, την οποία προσφέρει η τεράστια εμπιστοσύνη της συντριπτικής πλειονότητας του λαού προς τον εντιμότατο Οδυσσέα Μιχαηλίδη.
Ειλικρινά αναρωτιέμαι αν υπάρχει σοβαρότερο πλήγμα για κάθε πατρίδα από τον διασυρμό της διεθνώς. Μπροστά λοιπόν σε αυτό το πλήγμα, κανένας προϋπολογισμός, κανένας εγωισμός και καμιά κομματική σκοπιμότητα μπορεί να σταθεί. Η στήλη αδιαφορεί πλήρως για τα πραγματικά κίνητρα του ΔΗΚΟ. Ακριβώς, επειδή υπέρτατη αξία έχει η αξιοπρέπεια της πατρίδας.
Με αυτό δεδομένο, η Κυβέρνηση πάσχιζε πάση θυσία να αποφύγει τον έλεγχο από την ανεξάρτητη Ελεγκτική Υπηρεσία. Κρύφτηκε πίσω από τον διορισμό εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα μιας ερευνητικής επιτροπής, όντας ο ίδιος υπό έρευνα ως τέως υπουργός της υπό έρευνα κυβέρνησης. Τι επιλογές υπήρχαν; Η Βουλή να απέρριπτε τον προϋπολογισμό και να υποχρέωνε την Κυβέρνηση σε παραίτηση, αφού θα ήταν αδύνατο να λειτουργήσει το κράτος. Η Κυβέρνηση θα είχε δύο επιλογές. Είτε να παραιτηθεί και να οδηγηθεί σε εκλογές ζητώντας από το λαό ανανέωσης θητείας είτε να αποδεχθεί την έρευνα από την Ελεγκτική Υπηρεσία για να διατηρήσει την εξουσία και να παλέψει το όποιο πόρισμα θα έβγαινε.
Η δεύτερη επιλογή είναι αυτή που προέκυψε χθες. Δηλαδή, ο προϋπολογισμός να ψηφιστεί, ο Γενικός Ελεγκτής να μην πάρει ποτέ τους φακέλους του σκανδάλου και ο λαός να μην μάθει ποτέ μέχρι πού έφτασε το σκάνδαλο των «χρυσών» διαβατηρίων. Ούτε ποιοι προκάλεσαν την αποπνικτική μπόχα. Αρκεί κάποιος να αναλογιστεί τη μανία των κυβερνώντων να μην πάρει τους φακέλους ο Οδυσσέας για να αντιληφθεί πόση βρωμιά κρύβεται εκεί μέσα. Αρκεί κάποιος να αναλογιστεί γιατί άρχισαν την έρευνα από το 2007 όταν είναι γνωστό τοις πάσι, πως ο διασυρμός της Κύπρου διεθνώς άρχισε τα τελευταία χρόνια. Όταν ένα σωρό λαμόγια δημιούργησαν το κύκλωμα των «αγγέλων» για να θησαυρίζουν, προσπερνώντας τους «θεούς». Αρκεί μόνο να αναλογιστεί τα προχθεσινά μαχαιρώματα των πρώην ισχυρών υπουργών της Κυβέρνησης, που κατρακύλησαν ακόμη και στο γλωσσάρι του πεζοδρομίου.
Αρκεί μόνο να θυμηθεί κάποιος την συμβιβαστική πρόταση του τέως Γενικού Εισαγγελέα, να δοθούν οι φάκελοι στον Γενικό Ελεγκτή αλλά να μην δημοσιοποιήσει οτιδήποτε πριν δημοσιοποιήσει το πόρισμά της η Επιτροπή Νικολάτου. Κι αυτήν την απέρριψε το Προεδρικό.
Ασχέτως, λοιπόν με το ατάλαντο θέατρο το οποίο παρακολουθήσατε, το αποτέλεσμα είναι βέβαιο. Ουδείς μεγαλόσχημος καρχαρίας (μόνο καμιά μαρίδα) θα πληρώσει για το διασυρμό της Κύπρου. Και ο διασυρμός θα παραμείνει εσαεί σαν ένα τεράστιο μετάλλιο ντροπής στην Ιστορία αυτού του δύσμοιρου τόπου!