Σε πολλές περιπτώσεις οι συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας έχουν «προφητεύσει» το μέλλον, αν και ένας από αυτούς, ο Νόρμαν Σπίνραντ (Norman Spinrad, 1940–) το θεωρεί συμπτωματικό: «Ένα βιβλίο γράφεται μια δεδομένη στιγμή, στο παρόν. Αν γράφεις για το μέλλον, έχεις ήδη φύγει από το τώρα. Δεν προσπαθείς απαραίτητα να προβλέψεις κάτι, υπάρχουν άλλωστε πιθανότητες να συμβεί οτιδήποτε, πάντα ο κόσμος μας ήταν χαοτικός» λέει (στον Θ. Αντωνόπουλο, Lifo 2017).
Ο ίδιος αρνείται και ότι γράφει ε.φ. («Εγώ γράφω βιβλία, οι εκδότες είναι αυτοί που τα βάζουν σε κατηγορίες»). Όμως ένα τέτοιο βιβλίο, είτε περιγράφει το μέλλον είτε το παρόν αντιγράφει το παρελθόν, έχει τη δική του γοητεία αλλά και χρησιμότητα. Και η νουβέλα του «Journals of the plague years» που έγραψε το 1988 –ο τίτλος είναι ευθεία αναφορά στο ομώνυμο βιβλίο του Νταφόε– μοιάζει να προβλέπει την τρέχουσα πανδημία του Covid-19, αλλά και την κακή εξέλιξη που θα μπορούσε να έχει αυτή. («Τα χρόνια της αρρώστιας», εκδ. Παραπέντε 1991).
Ο Σπίνραντ περιγράφει την παγκόσμια διασπορά ενός θανατηφόρου ιού που μεταδίδεται με το σεξ (ήταν η εποχή του AIDS) και απειλεί με αφανισμό την ανθρωπότητα επειδή οι άπειρες συνεχείς μεταλλάξεις του αχρηστεύουν τα εμβόλια. Οι κυβερνήσεις παραπαίουν (τι σας θυμίζει;), κλείνουν τα σύνορα, επικρατεί αναρχία, το σεξ είναι παράνομο χωρίς τεχνητές «παρεμβολές» και η Σεξονομία μαντρώνει σε ζώνες καραντίνας όσους νοσούν. Ένας από τους πρωταγωνιστές είναι μισθοφόρος που «την έχει αρπάξει».
Σκοτώνει από απελπισία, με αντάλλαγμα τα «παρηγορητικά» φάρμακα που θα του κάνουν υποφερτή τη ζωή ως το τέλος, ώσπου λιποτακτεί και περνά στην παρανομία. Μια θετική στον ιό νεαρή πόρνη «δίνει κρέας» δωρεάν, με την ελπίδα πως, αν «αρπάξει» όσο περισσότερες παραλλαγές του γίνεται, αυτός μπορεί να μεταλλαχθεί σε ένα σχετικά ακίνδυνο, μη θανατηφόρο στέλεχος που δεν θα σκοτώνει τον ξενιστή του. Υπάρχει και ένας θρησκόληπτος κρυπτο-ομοφυλόφιλος ο οποίος, μια στιγμή πριν ενδώσει στις «ένοχες» απολαύσεις της σάρκας, ανακαλύπτει τον Θεό (ή τον Σατανά;) που έστειλε την αρρώστια ως δοκιμασία, γίνεται ζηλωτής ιεροκήρυκας, κατόπιν γερουσιαστής και εντέλει υπεύθυνος για την καραντίνα.
Μέσα στο χάος, ένας επιστήμονας που σχεδιάζει εμβόλια για μια πολυεθνική φαρμακευτική ανακαλύπτει μια πρωτοποριακή θεραπεία και τη δοκιμάζει στον εαυτό του όταν προσβάλλεται ο ίδιος: Αντί για εμβόλιο, συνθέτει έναν ρετροϊό, επίσης μεταδιδόμενο με τη σεξουαλική επαφή, ο οποίος προσβάλλει τα κύτταρα όπως η αρρώστια, αντιγράφεται σ’ αυτά και αναπαράγεται αόρατος από το ανοσοποιητικό.
Αναπρογραμματίζει αυτόματα το αντιγονικό του περίβλημα μιμούμενος κάθε ιό-εισβολέα, σαν ένα ζωντανό εργοστάσιο πολλαπλών εμβολίων μέσα στο ανθρώπινο σώμα. (Η περιγραφή του Σπίνραντ για τις μοριακές μεθόδους της εποχής είναι μια ακόμα ένδειξη πως οι mRNA τεχνολογίες εμβολίων μελετώνται εδώ και 30 με 40 χρόνια, άρα δεν προέκυψαν αίφνης από το μηδέν όπως διαδίδουν ψευδώς οι αντιεμβολιαστές).
Η θεραπεία λειτουργεί, όμως οι ιδιοκτήτες της εταιρείας την κρύβουν αδιαφορώντας για τον κόσμο που πεθαίνει, επειδή έχει το ανυπέρβλητο «μειονέκτημα» να μην είναι εμπορεύσιμο προϊόν, εφόσον μεταδίδεται από μόνη της, σαν ένα είδος θεραπευτικής πανδημίας. Αυτό συνεπάγεται όχι μόνο στέρηση των εσόδων από τα (αναποτελεσματικά αλλά χρυσοφόρα) εμβόλια, αλλά και από το τεράστιο πλήθος «παρηγορητικών» φαρμάκων που παράγει. Αν η θεραπεία γίνει γνωστή, εκτιμούν ότι η φαρμακοβιομηχανία θα καταρρεύσει παρασύροντας μαζί της την οικονομία της χώρας.
Υπάρχουν πολλοί ακόμα συσχετισμοί με το σήμερα, όπως τα τεστ και οι υποχρεωτικές ηλεκτρονικές κάρτες, κάτι σαν τo Safe Pass, όπου καταγράφεται αν είναι κάποιος θετικός ή όχι στον ιό. Κάποιες οργανώσεις καταγγέλλουν –επιλεκτικά βεβαίως, όπως τώρα– παραβίαση των προσωπικών δεδομένων, ενώ οι συνήθεις φανατικοί προφητεύουν το τέλος του κόσμου. Διαφαίνεται ωστόσο, μαζί με τη σωτήρια επιστημονική γνώση, και η φωτεινή διέξοδος: Η συμπόνια και η συμπαράσταση, αυτά που μας κάνουν ανθρώπους και που, εντέλει, είναι το ισχυρότερο όπλο έναντι κάθε απειλής. Επειδή, εκτός από τον ιό, ο κίνδυνος να καταλήξουμε στο χειρότερο σενάριο προέρχεται και από τα άρρωστα, αμαθή και ηλίθια μυαλά. Και από μια άλλη μεγάλη πληγή, την απληστία.
chrarv@phileleftheros.com
Φιλελεύθερα, 27.6.2021.