Τελικά, σου αρέσει να σε κοροϊδεύουν, ανθρωπάκο. Εθισμός, λέγεται, για να ξέρεις. Νόμιζα πως το παράκαναν οι πολιτικοί μας κι ότι τους πήρες χαμπάρι. Αλλά, μάλλον στον ύπνο σου εσύ. Στον ύπνο του δικαίου. Διότι, άλλο να τα λένε αυτοί στον οίστρο της κομματικής τους υπεράσπισης κι άλλο να πετάγονται ένα σωρό παραμυθιασμένοι από την κοινων
ία των πολιτών να τα αναπαράγουν, να παίρνουν θέση, να υπερασπίζονται τους δικούς τους με φανατισμό. Λογικά να το σκεφτόσουν, θα είχες αντιληφθεί μέχρι τώρα τι συμβαίνει, τόσα και τόσα σου έκαναν, σκάνδαλα, διασπάθιση, μιζέρια, φτωχοποίηση. Αναδεικνύουν αυτοί μια κόντρα στη Βουλή, για παράδειγμα, και λες, να, είναι ολοφάνερο το κομματικό σκεπτικό τους. Να υπερασπιστεί ο καθένας το τομάρι του, την πολιτική του, τους συντρόφους του και τους συναγωνιστές του και γραμμένο το έχουν το δημόσιο συμφέρον. Κι αμέσως μετά διαπιστώνεις πως αυτό που νομίζεις ολοφάνερο, δεν είναι για όλους. Οι περισσότεροι στην κοινωνία των πολιτών αρχίζουν τις κόντρες και μεταξύ τους στο ίδιο πνεύμα με την κοινωνία των κομμάτων. Γι΄ αυτό σου λέω. Αν μπορούν ακόμα να σε κάνουν να ενδιαφέρεσαι και να αναπαράγεις τα επιχειρήματα τους με τέτοιο φανατισμό, πάει να πει πως τα τραβάει κι εσένα ο οργανισμός σου.
Δ
εν βλέπεις το αλαλούμ στην Κυβέρνηση; Ούτε μεταξύ τους δεν μπορούν να βρουν λογαριασμό. Απαντά ο ένας στον άλλο με μηνύματα στα κοινωνικά δίκτυα. Ο Χάσικος του Γεωργιάδη, η Γιολίτη του Προδρόμου… Κι όταν είναι να πάρουν αποφάσεις γίνεται του προϋπολογισμού. Ήταν τόσο μεγάλη ανάγκη να εγκριθεί αυτός ειδικά ο προϋπολογισμός, όσο μας έλεγαν τις τελευταίες βδομάδες, αλλά η Κυβέρνηση ανακάλυψε την ανάγκη όταν πια απορρίφθηκε. Κι έτρεχε στους εμβολιασμούς κομμάτων για να εγκρίνουν. Δεν μπορούσε να το κάνει προηγουμένως, κατά την προετοιμασία. Πίστευε ότι έχει την πλειοψηφία στη Βουλή; Από πού ώς πού, αφού μόνο ένα κόμμα είναι στη συμπολίτευση; Τώρα θέλει, λέει, να στεγάσει το υφυπουργείο Ναυτιλίας και πάει να αγοράσει ένα κτήριο, που όλως τυχαίως ανήκει στον τέως πρόεδρο του Ναυτιλιακού Επιμελητηρίου, το οποίο όμως είναι 30 χρόνων. Να δώσει έντεκα εκατομμύρια και κάμποσα άλλα για διαμόρφωση και αναβάθμιση. Σε ένα κτήριο τριάντα χρόνων! Και δεν δίνει εφτά – οχτώ εκατομμύρια να κτίσει καινούργιο σε ακίνητο που ήδη αγόρασε στην ίδια περιοχή.
Μετά τους φταίει ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης, που τα βλέπει και σηκώνεται η τρίχα της κεφαλής του και τους καταγγέλλει. Τ΄ ακούς, ανθρωπάκο; Έναν Οδυσσέα έχεις να τα βλέπει αυτά και να μην κλείνει το στόμα του κι έχεις την αναίδεια να του κάνεις κι εσύ «κριτική», μαζί με τους κυβερνώντες και τους άλλους διαπλεκόμενους που δεν τον χωνεύουν άμα τους χαλάει τες μπίζνες. Καημένε. Ούτε ποιοι είναι με το μέρος σου δεν καταλαβαίνεις.
Αλήθεια, δεν βλέπεις ούτε την αντιπολίτευση, που σε κοροϊδεύει; Διότι, κι αυτή σε κοροϊδεύει. Ο Νικόλας ανακάλυψε τους τελευταίους μήνες ότι αυτή η Κυβέρνηση είναι η πιο διεφθαρμένη, διαπλεκόμενη, αλαζονική Κυβέρνηση της ιστορίας μας. Τόσα χρόνια ήταν ευχαριστημένος με τα επίπεδα της διαφθοράς, τώρα ξέσπασε. Έτσι λένε οι επικοινωνιολόγοι, ίσως, τώρα που πλησιάζουν εκλογές. Να περάσει στη σκληρή αντιπολίτευση για να διαφοροποιηθεί από τον Καρογιάν και τον Βότση, και να έχει κι ένα αβάντσο να πλησιάσει το ΑΚΕΛ. Άτσαλες συμβουλές, όμως. Όπως και για το ΑΚΕΛ, παρομοίως. Που σήκωσε όσο πιο ψηλά γίνεται την παντιέρα των χρυσών διαβατηρίων την ώρα που το σκάνδαλο ξέσπασε στο σπίτι δικού του βουλευτή και όχι στο σπίτι κυβερνητικού στελέχους. Άσε, που σε κοροϊδεύουν, ανθρωπάκο, και από την εξωτερική. Βλέπεις, ας πούμε, κάποιες κυρίες και κάποιους κυρίους να οργανώνουν διαδηλώσεις κατά της διαφθοράς και λες μπράβο, για να διαπιστώνεις στη συνέχεια ότι δεν το έκαναν επειδή τους έπνιξε η ατιμία, αλλά επειδή ψάχνουν για τον εαυτό τους θέση στα ψηφοδέλτια και θέλουν να πουν: Είμαι κι εγώ εδώ.
Νομίζεις πως δίνει κανένας δεκάρα που ο μισθός σου και η ποιότητα της ζωής σου καθηλώθηκαν στο 2009; Μην νομίζεις, στον ύπνο σου εσύ, ανθρωπάκο. Κάνε πως δεν καταλαβαίνεις, μην ζητάς εξηγήσεις, που διαλύονται και καταρρέουν τα πάντα. Προπάντων, μην διερωτηθείς, γιατί όλα αυτά συμβαίνουν την ώρα που στο μεγάλο σου πρόβλημα, στο πρόβλημα της κατοχής, ετοιμάζονται ύποπτες διευθετήσεις, περίεργες, ακατανόητες, και δεν βλέπεις να ανησυχεί κανένας.