Του Χρήστου Μιχαηλίδη, 09 Μαρτίου 2021
Το περασμένο Σαββατοκύριακο η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, επισκέφθηκε την Ρόδο για να παραστεί στις εκδηλώσεις για τον εορτασμό της 73ης Επετείου της Ενσωμάτωσης της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα.
Στον πολύ σύντομο λόγο που εκφώνησε, έκανε αναφορά στην συγκλονιστική, όπως είπε, μαρτυρία του Μιχαήλ Στασινόπουλου, σύμβουλου τότε του πρώτου Διοικητή της Δωδεκανήσου, από την τελετή παράδοσης της Στρατιωτικής Βρετανικής Διοίκησης της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα, στις 31 Μαρτίου 1947.
«Όταν άρχισε ν’ ανεβαίνει η ελληνική σημαία στο κοντάρι, όλοι οι Δωδεκανήσιοι γονάτισαν στο χώμα για να τη χαιρετίσουν. Όταν τελείωσε η τελετή, ο κόσμος δεν διαλύθηκε, αλλά σαν ένας άνθρωπος το πλήθος βάδιζε προς το νεκροταφείο. Πήγαιναν να πουν στους νεκρούς ότι ελευθερώθηκε η Δωδεκάνησος».
Αυτά τα λόγια της Προέδρου χάθηκαν μέσα στη σκόνη που σήκωσαν τα social αλλά και τα συμβατικά media, αναδεικνύοντας από την σεμνή, απλή τελετή στο νησί, τα αθλητικά παπούτσια που φορούσε η κα. Σακελλαροπούλου. Κάθε ανάρτηση είχε έναν επιθετικό-διδακτικό χαρακτήρα, όπως π.χ. «κάποιος να την συμμαζέψει», ή «κάποιος να της βρει έναν στυλίστα».
Αντί για δικό μου σχόλιο, παραθέτω τι έγραψαν τρεις γυναίκες που εκτιμώ πολύ.
Η Μαρία Τσάκος, Διευθύντρια του Κοινωφελούς Ιδρύματος «Μαρία Τσάκος», Διεθνές Κέντρο Ναυτικής Έρευνας και Παράδοσης:
«Αυτός ο υποδόριος σεξισμός. Ούτε καν καταλαβαίνουν οι φίλοι μας του άλλου φύλου ότι το κάνουν. ΤΟΣΟ οργανικό, τόσο συστημικό είναι. Δεν τους κακίζω. Σε 2-3 γυναίκες προέδρους και πρωθυπουργούς από τώρα θα σταματήσουν να σχολιάζουν παπουτσάκια. Και αντίστροφα θα σταματήσουν να σχολιάζουν θετικά γυναίκες όπως η Μελάνια επειδή είναι eye candy».
Η σύμβουλος επικοινωνίας, Βίβιαν Ευθυμιοπούλου, στην Athens Voice:
«Συχνά-πυκνά εμφανίζεται με άχαρα παπούτσια περπατήματος αντί να παραπαίει πάνω σε τακουνάκια για να ικανοποιήσει τα ρίφλεξ ενός ακροατηρίου που έχει διαμορφώσει αντίληψη για τη γυναικεία εικόνα μέσα από πηγές που προάγουν ένα γυναικείο πρότυπο που υπηρετεί το θέαμα. Τα απαξιωτικά σχόλια για τα …παπούτσια που είδα στο τουίτερ υπογραμμίζουν αυτήν την παράξενη για την χώρα συνθήκη. Με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο δε τα κάνουν όσοι μας καταγγέλουν για “πολιτική ορθότητα”, όταν εν προκειμένω ορθότητα είναι να φορέσεις “το τακουνάκι”. Είναι ανακουφιστικό αυτό που κάνει η Πρόεδρος, ειδικά για τις Ελληνίδες εργαζόμενες. Το ίσιο παπούτσι “του καθήκοντος” είναι το πιο φεμιονιστικό statement των τελευταίων 20 χρόνων στη χώρα».
Και αυτό το ωραιότατα αιχμηρό από την πολιτιστική συντάκτρια, Βέρνα Γεωργακοπούλου, στο facebook:
«Αυτή κι αν είναι κανονικότατη ΔΙΑΚΡΙΣΗ εναντίον των γυναικών. Το να βγάζουν φετφά οι άντρες τι παπούτσια πρέπει να φοράει η Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Το να αναγορεύονται οι γόβες έστω και με μικρό, πλατύ τακουνάκι, σε αξιοπρεπές, ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ αξεσουάρ. Βρε, α σαπέρα που θα βάλετε μπούργκες στα πόδια μας».
ΥΓ: Στην επίσημη τελετή, η κα. Σακελλαροπούλου φόρεσε γοβάκια. Κατά την άφιξη στο νησί και τη βόλτα που έκανε στη παλιά πόλη, προτίμησε τα αθλητικά.
Υπήρξαν μερικές αντιδράσεις, αναγνωστριών κυρίως, για τις επιλογές αποφθεγμάτων που δημοσίευσα για τη γυναίκα, στην Παγκόσμια Ημέρα της. Ανέφερα συγκεκριμένα από ποιο βιβλίο άντλησα το υλικό και διευκρίνισα ότι το κριτήριο της αυθαίρετης, οπωσδήποτε, επιλογής από μένα, έγινε και με κριτήριο τον κατ’ εμέ έξυπνο λόγο. Μερικά γνωμικά ήταν όντως φαρμακερά. Από την άλλη όμως, η επίπληξη από μερικές αναγνώστριες «είναι ιερό καθήκον σου να σέβεσαι τις γυναίκες», με τρόμαξε. Πιστεύω ακράδαντα ότι η «αγιοποίηση» οποιουδήποτε, είναι και αυτή ένα είδος διάκρισης. Το χιούμορ και ο σαρκασμός είναι ένα κομμάτι αυτού που κάπως επιφυλακτικά θα ονόμαζα ακόμα και «αστικό πολιτισμό». Προτρέπω να ξαναδιαβαστούν τα αποφθέγματα της χθεσινής στήλης – υπάρχει πρόσβαση από το Philenews. Και είμαι σίγουρος ότι οι φίλες που με μάλωσαν θα καταλάβουν αυτό που λέω, και ότι η απελευθέρωση της γυναίκας δεν κινδυνεύει από μένα. Μάλλον από όσους την τοποθετούν σε «αγία γυάλα».
Όπως και να ’χει, παραθέτω ξανά μερικά που ενόχλησαν:
«Με τις γυναίκες και το σύμπαν δεν βγάζεις άκρη» – Ανώνυμος.
«Αν οι γυναίκες ήταν καλές, ο Θεός θα ήταν παντρεμένος» – Ανώνυμος.
«Όταν βλέπω γυναίκες να ασπάζονται η μία την άλλη, μου θυμίζουν πυγμάχους που δίνουν απρόθυμα τα χέρια πριν από τον αγώνα» – Henry Louis Menken, (1800-1956, Αμερικανός δημοσιογράφος, σατιρικός χρονογράφος, και κριτικός τέχνης)