ΜΕΛΕΤΩΝΤΑΣ το άρθρο του Μ. Ευρυβιάδη («Φ», 22/8/21) με τίτλο «Ο Νίμιτς, η Αμμόχωστος και η άρση του εμπάργκο όπλων» και πλαγιότιτλους «Ο γνωστός Αμερικανός αξιωματούχος Matthew Nimetz απαντά σε όλους για την Αμμόχωστο», «Sarbanes… είχατε ένα εξαιρετικό όπλο στα χέρια σας και το αφήσατε να φύγει, και δεν κάνατε τίποτα, καθόλου. Τίποτα για το ζήτημα. Και, όπως γνωρίζεις, πολεμούμε το πρόβλημα από τότε».
Παράξενα παιχνίδια του μυαλού. Στη σκέψη σου γυροφέρνουν τα λόγια του Ξενόπουλου διά στόματος κοντέσας Βαλέραινας:
«Αν (ξ)έπεσαν τα δαχτυλίδια, τα δάχτυλα μένουν».
Λοιπόν, επέστη η ώρα να… κοστολογηθεί εκείνο το ανιστόρητο/προβοκατόρικο:
«Η Κυπριακή Δημοκρατία υπήρξε κοινό απόκτημα των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων»,
αντί του πραγματικού: Οι βρετανικές ραδιουργίες «έστησαν» -για λόγους εκδίκησης- ένα κρατικό μόρφωμα με αυξημένα δικαιώματα στους Τουρκοκυπρίους, αντιπαροχικά ανταμείβοντάς τους, γιατί στον μεγαλειώδη εθνικοαπελευθερωτικό/αντιαποικιακό αγώνα της ΕΟΚΑ, οι «σύνοικοι» συνεπικουρούσαν τους Βρετανούς αποικιστές.
Έως τις μέρες μας αδιάλειπτη η εκδικητική δράση του βρετανικού ΟΦΕΩΣ χύνει ΔΙΑΚΟΜΜΑΤΙΚΑ το δηλητήριό του, έτσι που όταν… αιωρήθηκε το ερώτημα:
– Επιτέλους, τι εισηγούνται; Να αποδεχτεί ο Πρόεδρος τα όσα αξιώνουν Τουρκία και τουρκοκυπριακή ηγεσία;
…διαγκωνίστηκαν οι ηγεσίες του Ενδοτισμού ποια θα είναι… ρεαλιστικότερη!
(Δεν είναι… τυχαία που το πρόβλημα τουρκικής εισβολής και κατοχής υποβαθμίστηκε σε θέμα δικοινοτικής διαμάχης, και ο εποικισμός από έγκλημα πολέμου εμφανίζεται σαν δικαίωμα… εγγύησης!)
Για άλλη μια φορά, οι αυτοαποκληθέντες «εθνοσύμβουλοι επιδόθηκαν στην απόσειση των ευθυνών τους, στις αλληλοκατηγορίες και στις στρεψοδικίες.
Και:
«Λαός που –κάποτε– πίστευε και καρτερούσε, λαός φαρμακωμένος στέκει και θωρεί, τη Λευτεριά που βγαίνει στο σφυρί!…»
«Απεβίωσε ο Μ. Θεοδωράκης», ανακοίνωσαν τα Μέσα. Αλλά: Δεν εκδημεί Αυτός που (επι)μόρφωσε –παγκόσμια– πολιτισμικά, πολιτικά και κοινωνικά, τρεις γενεές. Το κληροδότημά του αιώνιο!