Της Τώνιας Σταυρινού, 21 Νοεμβρίου 2020
«Δεν μπορεί κανείς να αποκλείσει άλλες μορφές λύσης στο μέλλον αν δεν μπορούν οι δυο πλευρές να συμφωνήσουν σε λύση ομοσπονδίας», «ο κ. Τατάρ έχει τη θέση του, ο κ. Αναστασιάδης έχει τη δική του θέση, το νόημα των συνομιλιών είναι να προσπαθήσεις να βρει κάποιο κοινό έδαφος μεταξύ αυτών των θέσεων». Το μήνυμα της Βρετανίας, όπως εκφράστηκε από τον πρέσβη της στην Κύπρο, Στίβεν Λίλι είναι ξεκάθαρο: η «μέση λύση» μετακινείται ξανά προς τις τουρκικές θέσεις.
Η Τουρκία προελαύνει στην κυπριακή ΑΟΖ, έχει εισβάλει στα Βαρώσια στήνοντας εορταστικές φιέστες σε κλεμμένη γη, ο Ερντογάν έχει αναλάβει άτυπα ρόλο ηγέτη ενός ισλαμικού πολέμου εναντίον της Δύσης, ο Τατάρ φέρνει τα δύο κράτη στο διάλογο και δεν συζητά καμία άλλη μορφή λύσης και η Ευρώπη μόλις που άρχισε να συζητά κυρώσεις εναντίον της. Και εμείς επιλέγουμε σ’ αυτή τη χρονική συγκυρία, να ακολουθήσουμε το δρόμο της πενταμερούς διάσκεψης και της διαπραγμάτευσης επί κενής βάσης.
Το οξύμωρο σε αυτές τις συνθήκες ομηρίας που έχει αυτοπαγιδευτεί η ελληνοκυπριακή πλευρά, είναι οι φωνές στο εσωτερικό μέτωπο που τροφοδοτούν την ενοχοποίηση της. Το ΑΚΕΛ, ως κύριος εκφραστής της γραμμής «να δείξουμε μεγαλύτερη βούληση», αλλά και το κομμάτι του ΔΗΣΥ που υψώνει το δάχτυλο προς τον Κυπριακό λαό νουθετώντας τον ότι «πρέπει να αποφασίσουμε τι θέλουμε και ο χρόνος μετρά σε βάρος μας», επιλέγουν πάντα αυτές τις στιγμές να ταυτίζονται με τις δυνάμεις που εκβιάζουν την πλευρά μας.
Ακόμη και την εκλογή Τατάρ θέλησαν να την χρεώσουν στην «αδιαλλαξία» των Ελληνοκυπρίων. «Δεν εκμεταλλευτήκαμε την παρουσία Ακκιντζί όσο έπρεπε» δήλωσε ο ευρωβουλευτής του κόμματος, Νιαζί Κιζίλγιουρεκ, του οποίου η διαχρονική θέση για το Κυπριακό είναι ότι «φταίνε οι εθνικισμοί στις δύο κοινότητες». Προφανώς λίγο περισσότερο ο «εθνικισμός» των ελληνοκυπρίων που δεν «εκμεταλλεύτηκε» τις ευκαιρίες.
Αυτές τις μέρες εξάλλου στον Τύπο επανεμφανίστηκαν οι γνωστές «αναγνώσεις» του Κραν Μοντανά που ενοχοποιούν τον Αναστασιάδη για αδιαλλαξία. Να θυμίσουμε ότι ο ίδιος ο Μουσταφά Ακκιντζί, κι όχι κανένας Κοτζιάς, είχε δηλώσει ότι «η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν μετακινήθηκε από τη θέση της για μηδέν στρατό και μηδέν εγγυήσεις γι’ αυτό επήλθε το ναυάγιο». Ο τρόπος να αποφεύγαμε το ναυάγιο δηλαδή, θα ήταν να αναθέσουμε στον τουρκικό στρατό να εγγυάται την ασφάλεια του νέου κράτους.
Αν αυτή είναι η επίσημη θέση των «μοιρολογίστρων» των χαμένων ευκαιριών θα ήταν μια καλή στιγμή να το εκφράσουν. Όπως θα ήταν έντιμο εκ μέρους τους να τοποθετηθούν απέναντι στις νέες δημιουργικές ιδέες που προβάλλει ο Τατάρ για δύο κράτη και καλή γειτονία. Σε μια ιστορική στιγμή που μυρίζει έντονα ανασφάλεια, μοναξιά και απογοήτευση, η γύμνια της πολιτικής ηγεσίας και η αδυναμία της να συνταχθεί με το κοινό αίσθημα, έχει ακόμη πιο πικρή γεύση.
Τώνια Σταυρινού
https://www.philenews.com/temp/images/728×3000/cache_728x3000_Analog_medium_1065921_325305_20112020.JPG
