Λατρεύω μια ρήση του δρος Κιουτσιούκ. Σε μερικές γραμμές συνόψισε τη σημερινή μας κατάσταση πριν από 66 χρόνια. Και μάλιστα την είπε στον ανταποκριτή του Reuters. Ο δημοσιογράφος τον ρώτησε την άποψή του. Και εκείνος του είπε: «Εμείς δεν έχουμε πολιτική άποψη. Κάνουμε ό,τι πει η Τουρκία. Αν η Τουρκία μας στείλει ένα τεράστιο παλούκι και μας πει βάλτε το στον πισινό σας, θα βάλουμε εκείνο το παλούκι στον πισινό μας χωρίς να το σκεφτούμε καθόλου». Το είπε αυτό το 1955. Είχε μόλις ιδρυθεί η ΕΟΚΑ, ενώ ακόμα δεν είχε ιδρυθεί η ΤΜΤ. Ο δρ Κιουτσιούκ εξέταζε τους ασθενείς του δωρεάν μια φορά τη βδομάδα στην κλινική του που βρισκόταν στη λεωφόρο Κερύνειας.
Ναι, είχε πολύ δίκαιο ο δρ Κιουτσιούκ. Πέρασαν τόσα χρόνια από τότε, όμως δεν άλλαξε καθόλου η κατάσταση. Αν η Τουρκία μας δώσει ένα τεράστιο παλούκι και μας πει βάλτε το στον πισινό σας, θα το βάλουμε χωρίς να το σκεφτούμε καθόλου. Νομίζω δεν χρειάζεται καθόλου να πει κανείς ποιοι θα το έκαναν αυτό πρώτα και κύρια. Εσείς ξέρετε. Άραγε, έτσι είναι και οι Ελληνοκύπριοι; Αν η Ελλάδα δώσει και σε εκείνους ένα τεράστιο παλούκι και τους πει βάλτε το στον πισινό σας, θα το βάλουν; Εδώ και λίγες μέρες, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι γεμάτα με ελληνικές σημαίες. Είναι μία σημαντική ημερομηνία: 25 Μαρτίου 1821. Η Ημέρα της Ανεξαρτησίας. Η μέρα που άρχισε ο ελληνικός αγώνας ανεξαρτησίας ενάντια στην οθωμανική κυριαρχία. Η 200ή επέτειος της απελευθέρωσης. Η Ελλάδα ήταν η πρώτη χώρα που απελευθερώθηκε από τον οθωμανικό ζυγό. Βάφτηκε και η Λευκωσία στα γαλανόλευκα. Και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Οι Ελληνοκύπριοι δεν υστερούν από εμάς στην αγάπη για τη μητέρα πατρίδα. Όπως οι δικοί μας καίγονται από αγάπη για την Τουρκία, έτσι και εκείνοι καίγονται από αγάπη για την Ελλάδα. Οι μεγαλύτερες γιορτές στην Κύπρο είναι οι γιορτές των μητέρων πατρίδων. Εκείνες οι μητέρες πατρίδες που έκαναν το μεγαλύτερο κακό σε αυτό το νησί. Η μία από αυτές ανέτρεψε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με πραξικόπημα. Η δε άλλη κατέκτησε το νησί. Και πάλι όμως είναι αμείωτη η αγάπη που έχουν προς αυτές πάρα πολλοί. Δικό τους έργο είναι η σημερινή διαίρεση του νησιού μας. Τόσο αίμα. Τόσος θάνατος. Και πρόσφυγες. Και αγνοούμενοι. Είναι δικό τους έργο. Αγαπάτε πολύ τις μητέρες πατρίδες σας, έτσι δεν είναι; Να τις αγαπάτε. Δεν έχω ένσταση. Μου φαίνεται ότι αγάπησαν οι Τουρκοκύπριοι την Τουρκία και οι Ελληνοκύπριοι την Ελλάδα πιο πολύ από την Κύπρο. Η Κύπρος ήταν πάντα «θυγατέρα». Ο Κύπριος πάντα γαϊδούρι. Υπάρχουν ανάμεσά μας και κάποιοι που καυχιούνται ότι είναι Κύπριοι, αλλά πιο πολύ υπάρχουν κάποιοι που καυχιούνται ότι είναι Τούρκοι και Έλληνες. Η σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι πολύ χλομή δίπλα στις σημαίες της Ελλάδας και της Τουρκίας. Άλλωστε λέγεται γι’ αυτή τη σημαία ότι «είναι σημαία για χάρη της οποίας δεν πεθαίνει κανείς».
Ιδού, αυτή είναι η μεγαλύτερη ατυχία τούτης της χώρας. Ο λαός βλέπει τον εαυτό του ως προέκταση ενός άλλου έθνους. Και το νησί κομμάτι μίας άλλης χώρας. Γεννιέται Κύπριος και πεθαίνει Έλληνας ή Τούρκος. Δεν υπάρχει κυπριακό έθνος. Υπάρχει κυπριακός λαός. Όταν κοιτάζω αυτή την εικόνα, πάντα λέω ότι «εσύ είσαι Έλληνας, εγώ είμαι Τούρκος, αλλά και οι δύο είμαστε Κύπριοι». Κατά τη γνώμη μου, μητέρα πατρίδα όλων είναι το μέρος στο οποίο γεννιούνται. Έλα να τους το εξηγήσεις τώρα αυτό. Εύκολο είναι;
Η αγάπη ποιας πλευράς για τη μητέρα πατρίδα βαραίνει πιο πολύ; Των Τούρκων; Ή των Ελλήνων; Νομίζω ότι το 1974 ήταν ένα κομβικό σημείο σε αυτή την αγάπη. Οι Κύπριοι ζαλίστηκαν λίγο μετά από τα χτυπήματα που δέχτηκαν από τις μανάδες τους, επλήγη αυτή η αγάπη, αλλά δεν έσβησε. Αυτή τη στιγμή υπάρχει πιο πολλή αντιπαλότητα προς τη μητέρα πατρίδα ανάμεσα στους Τουρκοκύπριους. Η ελληνοκυπριακή πλευρά ξέχασε γρήγορα το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου, όταν επικράτησε η τουρκική εισβολή και κατοχή.
Οι αγώνες εθνικής ανεξαρτησίας κατέχουν μία ξεχωριστή θέση στην Ιστορία. Τους χαιρετίζω με θαυμασμό. Χαιρετίζω και τον αγώνα της Ελλάδας, αλλά και τον απελευθερωτικό αγώνα της Τουρκίας, όπως χαιρετίζω όλους τους εθνικούς αγώνες ανεξαρτησίας. Και την απελευθέρωση της Αλγερίας και την απελευθέρωση της Ινδίας. Όμως, είμαι Κύπριος. Μητέρα πατρίδα μου είναι η Κύπρος. Πιο πολύ θέλω να χαιρετίσω την απελευθέρωση της Κύπρου. Αν λάχει…