Το ΑΚΕΛ στηρίζει αλλά δεν παρανομεί. Η Θυρά 9 (από τα σπάργανα της Ομόνοιας) τα χώνει στο ΑΚΕΛ και ο ΔΗΣΥ τρίβει τα χέρια. Ο χαμένος για άλλη μια φορά στέφεται νικητής.
Πώς γίνεται; Γίνεται για τον απλούστατο λόγο ότι, λίγο πολύ, όλοι σκεφτόμαστε σαν Ακελικοί έστω κι αν είμαστε Ελαμίτες. «Ποιοι είναι αυτοί που λένε “ως δαμέ” προωθώντας την κυπριακή τοπολαλιά και ταυτότητα κι ότι αυτό συνεπάγεται;», «Ποιοι είναι αυτοί που σηκώνουν το μεσαίο δάκτυλο ξενικά;». Είναι αριστεριστές, είναι αναρχικοί, είναι περιθωριακοί, είναι έτσι, είναι αλλιώς. Κι ενώ μπορεί σε αυτά που λένε να συμφωνούμε απόλυτα, για τη διαφθορά, για το τέλμα, για το περιβάλλον που καταστρέφεται, για τον αυταρχισμό που εδραιώνεται, για τις αξίες που χάνονται, για την παιδεία που χρειάζεται αναδόμηση…, δεν θέλουμε να πορευτούμε μαζί τους. Ο καθένας θέλει τη δική του πορεία, τη δική του αλήθεια που να είναι εκατό τοις εκατό σύμφωνη με τη δική του οπτική γωνία και κοσμοθεωρία. Ποτέ λοιπόν δεν θα υπάρξει μια μαζική αντίδραση γιατί πάντα κάτι θα μας χωρίζει με τους διοργανωτές: Το Κυπριακό, η γλώσσα που μιλάμε, τα τραγούδια που λέμε, η θέση για τους μετανάστες, ο τρόπος που εκφραζόμαστε, το τι ψηφίζουμε (αν ψηφίζουμε) και κυρίως τι ψηφίσαμε στο δημοψήφισμα για το Σχέδιο Ανάν το 2004, όταν αρκετοί από τους συμμετέχοντες στην εκδήλωση του περασμένου Σαββάτου μόλις που μπουσουλούσαν.
Οι εξουσίες λοιπόν μπορούν να κοιμούνται ήσυχες. Μόνο το ΑΚΕΛ έχει χάσει τον ύπνο του γιατί εκεί έξω είναι ένα μεγάλο κομμάτι με αριστερή σκέψη αλλά δεν μπορεί να το προσελκύσει. Αντίθετα, αυτό του βγάζει τη γλώσσα και σηκώνει το μεσαίο δάκτυλο χωρίς να είναι ξεκάθαρο σε ποιους το σηκώνει.
Τις μέρες που ακολούθησαν τον τραυματισμό της Αναστασίας, το διαδίκτυο γέμισε με στιγμιότυπα από μουσικές εμφανίσεις της κοπέλας, κι έκπληκτοι ανακαλύψαμε ένα δημιουργικό, ταλαντούχο κορίτσι. Δεν είναι εντελώς τυχαίο, με την έννοια πως η Αναστασία δεν ήταν μια ξεχωριστή περίπτωση μέσα σε κείνο το νεανικό πλήθος. Εκεί έξω είναι πάρα πολλοί νέοι που ψάχνουν τον χώρο τους για να προσθέσουν το δικό τους λιθαράκι. Αλλά δεν τους αφήσαμε χώρο. Η νέα γενιά ασφυκτιά. Από τα σκάνδαλα της διαφθοράς, από τη βρομιά που είναι διάχυτη στην ατμόσφαιρα. Εκεί έξω υπάρχει μια νέα γενιά που δεν θέλει να αφομοιωθεί με το αρρωστημένο υφιστάμενο σύστημα. Κι αντί να την ακούσουμε, την πατάμε στο λαιμό και της βγάζουμε το μάτι.