Του Φρίξου Δαλίτη, 20 Μαίου 2021
Ζητείται πολιτική σοβαρότητα σε μια αναξιόπιστη πολιτική σκηνή η οποία μετρώντας αντίστροφα προς την κάλπη –αποκαλύπτεται, μετριότατη ούσα, και κατώτερη των περιστάσεων– καλείται να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων. Και μια κοινωνία, που με τη σειρά της, θα πρέπει να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων, δίνοντας ψήφο πολιτική και όχι προσωπική, αναλόγως εξυπηρέτησης συμφερόντων στη λογική του ρουσφετιού και των διαπροσωπικών και πελατειακών σχέσεων. Διότι η πολιτική απαξίωση που γεννάται από μη πολιτικά κριτήρια, ανατροφοδοτεί την ίδια πολιτική πραγματικότητα και δίνει χώρο και πεδίο δράσης στον λαϊκισμό και τον εγωκεντρικό οπορτουνισμό του κάθε πολιτικάντη που θέλει να μας το παίξει δήθεν σωτήρας.
Ο Μάκης λοιπόν, ο πρωταγωνιστής του διαφημιστικού σποτ του ΔΗΚΟ (ναι, χρειάστηκε να συλληφθεί αυτή η ιδέα από μέντορες της επικοινωνίας και προφανώς όχι με το αζημίωτο), ήρθε να μας υπενθυμίσει από τη γελοιότητα του θέματος και την κακογουστιά, τη σουρεαλιστική πραγματικότητα μας. Από τη μια, μιας κυβέρνησης που βάλλεται πανταχόθεν για όλα αυτά που ο Πρόεδρος δεν έχει ώρα να απαντήσει στο τηλεφώνημα του Μάκη. Kαι από την άλλη μια αντιπολίτευση που θέλει να προβάλει την πολιτική αξιοπιστία μέσα από βίντεο τρολ (;), με τον ήρωα της να μαυρίζει την Κυβέρνηση διότι δεν τον εξυπηρετεί, για να πάει στο ΔΗΚΟ… να τον εξυπηρετήσει. (Αλήθεια, τελικά τι στο καλό ήταν αυτό που ο Μάκης ήθελε να πει στον Αναστασιάδη;). Και ποιο το νόημα της ιστορίας; Οι διεφθαρμένοι φεύγουν χωρίς να εξυπηρετηθούν άλλα να έρθουν σε μας να τους εξυπηρετήσουμε; Και το θέλουμε και το μπορούμε, θα μπορούσαν να προσθέσουν δίπλα από το σλόγκαν περί ισχυρού ΔΗΚΟ για ισχυρή αλλαγή. Διότι, μακάρι να εν καλά ο Μάκης, ξύπνησε μνήμες από τις εποχές της δηκοϊκής ταυτότητας με την οποία άνοιγαν όλες οι πόρτες στην αγορά εργασίας. Πήρε την πάσα και ο Πρόεδρος που είναι μάνα σε αυτά, μπήκε στο γήπεδο καλώντας τους “θετούς γονείς” του Μάκη να τον μαζέψουν και τρίβει και ο Αβέρωφ τα χέρια του από ικανοποίηση. Διότι δεν είναι λίγο πράγμα, να μπαίνεις στο γήπεδο και να νιώθεις ότι παίζεις χωρίς τερματοφύλακα όταν σε βομβαρδίζει η αντιπολίτευση καθημερινώς με τα κυβερνητικά σκάνδαλα, αλλά τσουπ, ο αντίπαλος σου να είναι τόσο άγαρμπος και να βάζει όσα αυτογκόλ χρειάζεται για να κερδίσεις τον αγώνα.
Και σε όλο αυτό, να διαπιστώνεις ότι το ΑΚΕΛ μετά από 8 χρόνια αντιπολίτευσης και με έναν Άντρο Κυπριανού μονίμως θυμωμένο κατά της Κυβέρνησης, θα βγει στους δρόμους να πανηγυρίζει εάν καταφέρει να διατηρήσει τα ποσοστά της προηγούμενης εκλογικής αναμέτρησης. Ναι, μετά από 8 χρόνια διακυβέρνησης Αναστασιάδη- Συναγερμού, όπως μας υπενθυμίζουν καθημερινώς, σε άλλες εποχές θα ξεπερνούσαν το 35%, αλλά σήμερα θα είναι μεγάλη επιτυχία το 25%. Αλλά κανένας στο κόμμα της Αριστεράς δεν διερωτάται γιατί αυτή η αδυναμία. Επιμένουν όμως να συνεχίζουν να λειτουργούν ως κόμμα άλλων δεκαετιών που θεωρεί ότι η αριστερή κληρονομιά της άλλοτε δυναμικής εργατικής τάξης, η υπενθύμιση του πραξικοπήματος και των εγκλημάτων της Δεξιάς, είναι αρκετά για την ψήφο του λαού.
Αλλά για να δούμε και πιο σφαιρικά την πραγματικότητα, ποια είναι η εναλλακτική σε αυτή την θλιβερή πραγματικότητα; Τα παλληκάρια του ΕΛΑΜ που μετά το ξεμπρόστιασμα τους στις Ευρωεκλογές έκατσαν άμυνα καρτερώντας να καρπωθούν την εκδικητική ψήφο των δυσαρεστημένων Συναγερμικών που δεν τους βόλεψε το σύστημα; Οι Οικολόγοι που έφτιαξαν ένα ψηφοδέλτιο αχταρμά γιατί έτσι θεωρούν ότι θα συνάξουν όλες τις ψήφους διαμαρτυρίας, αλλά δεν έχουν απάντηση στο πώς θα πορευθούν στο ίδιο μετερίζι άτομα της λύσης «εδώ και τώρα» με τους «όχι στη ΔΔΟ», ή οι ακτιβίστριες του κινήματος με τους ομοφοβικούς κυρίους που βρέθηκαν στο ψηφοδέλτιο;
Και μιας και μιλούμε περί ομοβοφικούς και εναλλακτικούς, είδαμε και την κυρία Θεολόγου να ενδύεται τον μανδύα της υπεράσπισης των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων, προχθές που ήταν η μέρα κατά της ομοφοβίας. Μπορεί να θέλει να το ξεχάσουμε, αλλά είναι γεγονός ότι μόλις πριν από μερικές βδομάδες ήταν σε ισχύ η συμφωνία της με το πλέον ομοφοβικό κόμμα (μπορεί και περισσότερο από το ΕΛΑΜ), το ΚΕΚΚ. Φήμες λένε ότι ήταν και μία από τις προϋποθέσεις που τέθηκαν για τη συνεργασία. Δηλαδή η μη συμμετοχή ΛΟΑΤΚΙ ατόμων και υπερασπιστών των δικαιωμάτων τους στο κοινό τους ψηφοδέλτιο. Δεν είχε πρόβλημα τότε η κ. Θεολόγου. Σήμερα μας δηλώνει υπέρ της διαφορετικότητας. Ναι, η κ. Άννα Θεολόγου, που μας κουνά το δάκτυλο και είδε και έπαθε, όπως μας είπε, από το σύστημα που την πολεμά μέχρι να της γράψει κόμμα με όνομα που να ξεκινά από «Α» όπως είναι και το λογότυπο του. Γιατί όλα ξεκινούν από ένα «Α» και τελειώνουν με ένα «Α», όπως για παράδειγμα όταν λέμε Άννα…
«Ουαί υμίν γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί»!!!