Του Χρήστου Μιχαηλίδη, 09 Απριλίου 2021
Εντάξει, τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν τον ξέρουμε. Τουλάχιστον σε τέτοιο βαθμό που μπορεί κάποιος να πει πως, ακόμα κι αν άφησε μια γυναίκα, που έχει και το υψηλότερο αξίωμα στην ΕΕ, σύξυλη απέναντι στην στρογγυλοκαθισμένη αφεντιά του, δεν τον ένοιαξε καθόλου. Μάλλον, το έκανε κι επίτηδες.
Τον συνάδελφό της Σαρλ Μισέλ όμως, τον Βέλγο Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, που χάρη στο τουρκικό πρωτόκολλο την άφησε κι αυτός σύξυλη και ταυτόχρονα, εμφανώς, βρέθηκε σε στιγμή μεγάλης αμηχανίας, νομίζω πως είναι άδικο να τον βάζουμε στην ίδια μοίρα με τον άξεστο εμίρη της Τουρκίας.
Θυμάμαι εκείνο το φοβερό περιστατικό στην ελληνική τηλεόραση, όταν ο χρυσαυγίτης Κασιδιάρης χαστούκισε την βουλευτή του ΚΚΕ, Λιάνα Κανέλλη, που ακόμα και ο μετέπειτα Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, πολιτευτής τότε της Νέας Δημοκρατίας, ξαφνιάστηκε τόσο πολύ που έμεινε καρφωμένος στη θέση του, στο στούντιο όπου ήταν καλεσμένος.
Εμείς οι απέξω, εύκολα τον κατηγορήσαμε που δεν υπερασπίστηκε μια γυναίκα απέναντι σ’ έναν τραμπούκο. Ο Σαρλ Μισέλ «έμεινε Παυλόπουλος», έγραψε στο Facebook ο φίλος συνάδελφός μου από τις Βρυξέλλες, Κώστας Τσαπόγας, κάνοντας χρήση της πιο πάνω φράσης που έμεινε να χαρακτηρίζει κάποιον δειλό. Δεν πιστεύω πως ήταν, ή είναι τέτοιος ο κ. Παυλόπουλος. Ομοίως, δεν πιστεύω πως και ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου δεν επενέβη επειδή φοβήθηκε μη και εξαγριώσει το θηρίο.
Σκεφτόμουν πολύ αυτόν τον όρο «ευρωπαϊκός τρόπος ζωής», που έχει γίνει και χαρτοφυλάκιο, το οποίο μάλιστα κατέχει ο Έλληνας αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Μαργαρίτης Σχοινάς. Αυτός ο «τρόπος ζωής» -και «τρόπος σκέψης» θα πρόσθετα εγώ- είναι απολύτως συμβατός με το μούδιασμα του Μισέλ και την μη (επιθυμητή από πολλούς από εμάς) θυμωμένη αντίδραση προς τον Ερντογάν. Μπορεί να μας στεναχωρεί η εικόνα της αμήχανης προέδρου της Επιτροπής, αλλά νομίζω πως και η ίδια θα αισθανόταν ακόμα πιο άσχημα εάν ο Βέλγος συνάδελφός της έκανε έστω μια παρατήρηση στον Τούρκο πρόεδρο, ή και εάν της πρόσφερε τη δική του θέση, ή της έλεγε ακόμα «πάμε να φύγουμε Ούρσουλα». Μπορεί μέσα μου να μου άρεσε μια τέτοια αντίδραση, αλλά ευρωπαϊκός τρόπος ζωής και σκέψης, είναι να μην ντρέπεσαι να πεις ότι βρέθηκες σε αμηχανία και ταυτόχρονα να αποδεικνύεις και να υποστηρίζεις τις αρχές σου, κάθε μέρα, με τη δική σου συμπεριφορά.
Σε συνέχεια όλων αυτών, με εκφράζει σε μεγάλο βαθμό (όχι η αναφορά όμως στον Μισέλ – διαφωνώ πολύ), αυτή η άποψη του κ. Χρήστου Κίσσα, τραπεζικού, συγγραφέα, ειδικού σε θέματα κλιματικών χρηματοδοτήσεων και ανάλυσης big data, που επίσης μoιράστηκα στο Facebook:
«Μην κάνετε το λάθος να ερμηνεύετε την κίνηση του Ερντογάν ως σεξιστική ή ως υποκινούμενη από κάποια προσωπική αντιπάθεια προς την πρόεδρο της Επιτροπής. Ο Τούρκος πρόεδρος είναι ένας δεινός πολιτικός που έχει επιβιώσει πολλών δύσκολων καταστάσεων, έχει κατορθώσει να συναλλάσσεται με όλους, να εξαντλεί τα όρια ανοχής φίλων και αντιπάλων του και τελικά να είναι πάλι ο συνομιλητής των ισχυρών του κόσμου που εναλλάσσονται στην εξουσία. Τον υποτιμάμε όταν του χρεώνουμε συμπεριφορές με βάση τις συμπάθειες ή τις αντιπάθειές του.
Ο Ερντογάν συμπεριφέρθηκε έτσι διότι γνωρίζει ότι η Ούρσουλα και ο Σαρλ δεν «μετράνε» στην Ευρώπη. Ξέρει ότι στις θέσεις που κατέχουν τους έβαλαν οι δύο μεγάλες χώρες για να έχουν αυτές τον τελικό ρόλο στις μεγάλες αποφάσεις. Ξέρει ότι έχει να κάνει με υψηλόβαθμους δημόσιους υπάλληλους και όχι με ηγέτες, ισότιμους με αυτόν. Γι’ αυτό τους έδειξε, έτσι ωμά, ότι δεν τους υπολογίζει, ικανοποιώντας συγχρόνως και ένα κομμάτι των ψηφοφόρων του, στους οποίους έστειλε εμμέσως το μήνυμα ότι «αυτοί μπορεί να μην μας θέλουν στην Ευρώπη, αλλά εμείς είμαστε μια μεγάλη χώρα και τους έχουμε γραμμένους».
Απόδειξη των ανωτέρω είναι ότι η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν ανέχτηκε την προσβολή, αντί να σηκωθεί να φύγει και να τον αφήσει σύξυλο, ενώ στη συνέχεια, στη συνέντευξη τύπου, «αντεπιτέθηκε» ψελλίζοντας κάτι για τη θέση της γυναίκας στην Τουρκία. Αν δηλαδή δεν την είχε προσβάλλει τόσο άσχημα δεν θα τα έλεγε ούτε αυτά. Όσο για τον Σαρλ Μισέλ, είναι ντροπή για την Ευρώπη να είναι αυτός ο πρόεδρός της Ένωσης, έστω και με συμβολικές αρμοδιότητες· (θα μου πείτε, εδώ πριν λίγα χρόνια πρόεδρος ήταν κάποιος Βαν Ρομπέι, ένας πρώην τραπεζοϋπάλληλος που δεν τον ήξερε ούτε ο οδηγός του και αρκείτο στο να περνάει τις μέρες του απαρατήρητος).
Τα γνωρίζει πολύ καλά όλα αυτά ο Ερντογάν και τα εκμεταλλεύεται. Γνωρίζει όμως και κάτι άλλο: Πως ό,τι και να κάνει, όσο κακή συμπεριφορά κι αν έχει, μόλις παραγγείλει καμιά 20αριά Airbus, οι Ευρωπαίοι, ηγέτες και κομισάριοι, θα τα ξεχάσουν όλα και θα αρχίσουν πάλι τις υποκλίσεις. Αυτή είναι η ωμή αλήθεια».
?Εικονογραφηση: Η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν με τον σύζυγό της σε μια επίσημη εκδήλωση, με χιουμοριστική παρέμβαση! Όπου κι αν πηγαίνει πλέον, παίρνει τα μέτρα της!