Της Τώνιας Σταυρινού, 17 Απριλίου 2021
Παρακολουθώντας την επίθεση του Μεβλούτ Τσαβούσογλου στον Νίκο Δένδια αναρωτηθήκαμε για άλλη μια φορά μέχρι πού θα φτάσει η τουρκική διαστρέβλωση της πραγματικότητας και τα επεκτατικά όνειρα του Ερντογάν σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου. Ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας έβαλε στη θέση του τον ομόλογό του, κερδίζοντας αρκετά εύσημα για τη στάση του. Ο χρόνος βέβαια θα δείξει αν μιλάμε για μια επιτυχημένη μανούβρα απεγκλωβισμού από τις διπλωματικές παγίδες της Άγκυρας ή κάτι περισσότερο.
Στο δικό μας μέτωπο βέβαια έχουμε άλλες έγνοιες… Ο ηγέτης του ΑΚΕΛ, Άντρος Κυπριανού, ανησύχησε με αυτά που είδε μπας και χαλάσει η δουλειά στο Κυπριακό. «Είναι φυσιολογικό να έχουμε ερωτηματικά για το πώς είναι δυνατό με αυτή τη χώρα (την Τουρκία) να λύσουμε το Κυπριακό», είπε και πρόσθεσε: «Αν δεν λύσουμε το Κυπριακό, αυτή η χώρα θα είναι μόνιμα δίπλα μας γιατί θα πάμε στην οριστική διχοτόμηση, θα έχουμε 180 χιλιόμετρα μαζί τους και αντιλαμβάνεστε ότι με μια Τουρκία δίπλα μας πάνω σε καθημερινή βάση τα πράγματα θα είναι πολύ πιο δύσκολα από ό,τι να προσπαθήσουμε να λύσουμε το Κυπριακό».
Για να μην έχουμε λοιπόν την Τουρκία «δίπλα μας σε καθημερινή βάση» καλύτερα να σταματήσουμε να «κλωτσάμε» και να δέσουμε τον γάιδαρο της λύσης. Διότι αν δεν λυθεί το Κυπριακό θα έχουμε 180 χιλιόμετρα «σύνορο» με την Τουρκία ενώ ως γνωστό με τη λύση θα συνορεύουμε πια με την Ελβετία και θα έχουμε θέα τις Άλπεις. Το επιχείρημα ότι η Τουρκία θα εξαφανιστεί μετά τη λύση δεν είναι καινούριο. Το ακούμε πολύ συχνά από όλους τους γνωστούς «ταχυδακτυλουργούς της λύσης» οι οποίοι «εξαφανίζουν» την τουρκική απειλή από το σενάριο της λύσης.
Το ΑΚΕΛ, ο ΔΗΣΥ και τα παρακλάδια τους, που σήμερα διεκδικούν από διάφορους κομματικούς συνδυασμούς έδρες στη Βουλή, καλλιεργούν με προσήλωση το επιχείρημα περί «απαλλαγής από την κατοχή» αν καταλήξουμε -όχι πια σε διζωνική- αλλά σε μια αποκεντρωμένη ομοσπονδία. Και θέλουμε ειλικρινά να φορέσουμε τα δικά τους γυαλιά για να κοιτάξουμε τον μέλλον. Με ποιον τρόπο «βλέπουν» την Τουρκία να παύει να αποτελεί απειλή μετά τη λύση; Ακούνε φωνές από το υπερπέραν; Είδαν οράματα; Τους το έδωσε ο Ερντογάν γραπτώς; Ή απλά υπολογίζουν πως όταν η Τουρκία πάρει όλα όσα θέλει μέσω της λύσης θα χορτάσει και θα κάτσει στη γωνιά της;
Στην πραγματικότητα, η λύση που βρίσκεται αυτή τη στιγμή υπό συζήτηση δεν μας απαλλάσσει από την κατοχή και τον κίνδυνο από τον τουρκικό επεκτατισμό, αλλά μας δένει χειροπόδαρα μαζί του. Η αποκεντρωμένη ομοσπονδία, όπως την οραματίζεται ο «νέος ρεαλισμός» του Χάρη, του Άντρου, του Κασουλίδη και των ομοϊδεατών τους, θα οδηγήσει σε δύο κρατίδια σταθερά διχοτομημένα, τα οποία θα συνυπάρχουν κάτω από μια κοινή ονομασία. Οι Τούρκοι δηλαδή διατηρούν και νομιμοποιούν όλα όσα ήδη έχουν αρπάξει διά της βίας, για μια διευθέτηση που θα παραπέμπει σε one Cyprus μόνο κατ’ όνομα.
Σημασία έχουν αυτά που διεμήφθησαν στην τράπεζα των συνομιλιών Δένδια-Ερντογάν-Τσαβούσογλου (ή, ίσως, και του δείπνου που πήγαν καθυστερημένα) και ιδιαίτερα οποιεσδήποτε συμφωνίες, έστω και προφορικές, έχουν σημειωθεί.
Κι ακόμη πιο μεγάλη σημασία έχει το πώς η Ελληνική κυβέρνηση είναι διατεθιμένη να χρησιμοποιήσει το αντι-Ερντογανικό “ρεύμα” που “κυκλοφορεί” διεθνώς και ιδιαίτερα στην Ευρώπη.
What is important is what has been discussed at the discussion table between Deendias, Erdogan and Chavusoglu (or, maybe, even of the delayed dinner) and especially whatever agreements, even if just verbal, have been reached.
Even more important is the way that the government of Greece is determined to make use of the anti-Erdogan “current” which is “circulating” internationally and especially in Europe.