Η συνάντηση Τσαβούσογλου-Αναστασιάδη ήταν ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που συνέβησαν στον Κραν Μοντάνα, το οποίο είναι ένα από τα κομβικά σημεία στις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό. Ο Αναστασιάδης προσωπικά, λέει, ήταν εκείνος που ζήτησε αυτή την ιδιαίτερη συνάντηση. Κλείστηκαν σε ένα δωμάτιο και συναντήθηκαν για μία ώρα και ένα τέταρτο. Είχα ρωτήσει έναν Ελληνοκύπριο συνάδελφο που βρισκόταν τότε στο Κραν Μοντάνα και παρακολουθούσε από κοντά αυτή την κατάσταση: «Τι συζήτησαν;» «Υπέβαλα και εγώ αυτή την ερώτηση στον Αναστασιάδη όταν βγήκαν από εκείνο το δωμάτιο», είπε. «Καλά τι σου είπε;» «Τίποτα, κάπνισα», είπε. Γράφτηκε και λέχθηκε πολλές φορές ότι ο Αναστασιάδης εξήγησε στον Τσαβούσογλου το όραμά του για δύο κράτη. Όμως, ο Αναστασιάδης ποτέ δεν το παραδέχτηκε αυτό επισήμως. Πάντα το αρνιόταν. Από ποιον το ακούσαμε πρώτα; Από τον Μεβλούτ Τσαβούσογλου. Σε εκείνη τη διμερή συνάντηση, λέει, ο Αναστασιάδης του πρότεινε λύση δύο κρατών. Και επιπλέον, διαμοιρασμό των υδρογονανθράκων. Αν είναι πράγματι έτσι, ο Τσαβούσογλου έπρεπε να το αρπάξει αυτό στον αέρα, έτσι δεν είναι; Γιατί δεν το άρπαξε; Τι έγινε; Επιπλέον υπάρχει και το εξής: Ακόμα και αν έκανε μιαν τέτοια εισήγηση ο Αναστασιάδης, σίγουρα δεν την έκανε χωρίς να ζητήσει ανταλλάγματα. Σίγουρα είχε και απαιτήσεις. Έτσι είναι, μήπως μπορεί ποτέ να γίνει μια τέτοια εισήγηση χωρίς να απαιτούνται ανταλλάγματα; Μήπως δεν ζήτησε απολύτως τίποτα από τον Τσαβούσογλου έναντι των δύο κρατών; Δηλαδή, δεν ζήτησε τον τερματισμό της κατοχής και την απόσυρση των τουρκικών στρατευμάτων από το νησί; Δεν ζήτησε τη Μόρφου, το Βαρώσι και την Καρπασία; Το ζήτημα των εποίκων; Δεν είχε καθόλου απαιτήσεις;
Δυστυχώς δεν δίνουν απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα όσοι αξιολογούν και ανασκαλίζουν εκείνη την κρίσιμη συνάντηση στο Κραν Μοντάνα. Δεν κρατήθηκαν πρακτικά στη διμερή επαφή σε εκείνο το δωμάτιο. Μήπως υπήρχε κανείς που κρατούσε μαγνητόφωνο; Αν υπήρχε, να το δηλώσει. Όμως, μέχρι αυτή τη στιγμή δεν είδαμε να υπάρχει κάτι τέτοιο. Σε αυτή την περίπτωση, μήπως είμαστε υποχρεωμένοι να πιστέψουμε τον έναν από τους δύο; Ποιον να πιστέψουμε; Τον Μεβλούτ Τσαβούσογλου; Τον Αναστασιάδη; Αν είναι και οι δύο ψεύτες;
Όσον αφορά τον Μουσταφά Ακιντζί, μαθαίνουμε απ’ αυτόν πάρα πολλά πράγματα μετά που έφυγε από το προεδρικό. Δηλαδή, μετά που εγκατέλειψε το επίσημο αξίωμά του. Γιατί δεν μας διαφώτισε για εκείνη τη διμερή συνάντηση που έγινε με αποκλεισμό του ιδίου όταν βρισκόταν στο Κραν Μοντάνα; Μήπως δεν ήταν αντίθετη με το πνεύμα των διαπραγματεύσεων αυτή η μυστική επαφή; Αποκλείστηκε ο ίδιος ως ηγέτης της κοινότητάς μας. Ο Αναστασιάδης είχε απέναντί του τον Τσαβούσογλου. Μήπως δεν έπρεπε να διαμαρτυρηθεί γι’ αυτό; Επιπλέον, δεν ρώτησε τον Τσαβούσογλου τι συζήτησαν; Δεν του κινήθηκε καθόλου το ενδιαφέρον; Κατά τη διάρκεια της πενταετούς θητείας του, ο Μουσταφά Ακιντζί έλεγε συνεχώς ότι η Τουρκία ήθελε λύση στο νησί και κατηγορούσε μόνο την ελληνοκυπριακή πλευρά για τη μη λύση. Όμως, εδώ και χρόνια η Τουρκία δεν εγκατέλειψε καθόλου την πολιτική «η μη λύση είναι λύση». Μήπως δεν είναι κομμάτι αυτής της πολιτικής ακόμα και η επιμονή σε δύο κράτη αυτή τη στιγμή; Συνεχίζει να επιμένει ξέροντας ότι αυτό δεν γίνεται αποδεχτό από κανέναν. Έχουμε απέναντί μας μιαν Τουρκία που δεν υπάρχει καθόλου εμπιστοσύνη στον λόγο της. Μπορώ να σας το αποδείξω αυτό με πολλά παραδείγματα. Τι ανάγκη υπάρχει όμως; Ούτως ή άλλως το ξέρετε και εσείς.
Διέπραξε το εξής σημαντικό λάθος ο Ακιντζί στο Κραν Μοντάνα. Μόλις κατέληξαν χωρίς αποτέλεσμα οι διαπραγματεύσεις, βγήκε και είπε το εξής: «Αυτή η υπόθεση τέλειωσε πλέον, αυτή ήταν η τελευταία προσπάθεια της δικής μας γενιάς». Δηλαδή σημαίνει ότι αφού ο ίδιος δεν μπόρεσε να το κάνει, κανείς άλλος δεν μπορεί να το κάνει. Ιδού, το άρπαξε και αυτό στον αέρα ο Ταγίπ Ερντογάν και είπε: «Αυτή η υπόθεση τέλειωσε εδώ πλέον, πέθανε η ομοσπονδία». Άρχισε να επιβάλλει τα δύο κράτη. Ο Μουσταφά Ακιντζί ήταν εκείνος που πρόσφερε άθελά του αυτή την ευκαιρία στον Ερντογάν.
Τώρα αναφέρεται σε σχέδιο της Τουρκίας αποτελούμενο από δύο φάσεις και ανησυχεί. Πρώτα δύο κράτη. Ύστερα προσάρτηση. Καλεί όλους σε οργανωμένο αγώνα ενάντια σε αυτά. Τότε γιατί το βράδυ που έχασε τις εκλογές δεν βγήκε να πει σε όσους τον άκουγαν με δάκρυα στα μάτια «συνεχίζεται ο αγώνας» και είπε «τερματίζω την 45χρονη πολιτική μου ζωή»; Ή μήπως εκείνος δεν θα βρίσκεται μέσα στον αγώνα για τον οποίο κάνει έκκληση τώρα;