Αν ρωτάτε εμένα, ο Αναστασιάδης έκανε ένα πολύ θαρραλέο βήμα. Νομίζω ότι όταν έκανε αυτό το βήμα ήταν βέβαιος ότι δεν θα υπήρχε θετική απάντηση από την τουρκική πλευρά και θα δεχόταν πυρά από τη δική του κοινότητα. Όμως, δεν έχασε απολύτως τίποτα με την υποβολή της πρότασης. Αντιθέτως, μπορεί να θεωρηθεί ότι κέρδισε. Έριξε τις μάσκες όλων. Πρώτα απ’ όλα κατέδειξε σε όλους την απατεωνιά των σοβινιστικών κύκλων στον βορρά που κάθε τόσο πιάνονται από τα δικαιώματα στην Κυπριακή Δημοκρατία. Όμως, το πιο σημαντικό είναι το εξής: Εμφάνισε την ανειλικρίνεια των κύκλων που είναι γνωστοί ως οπαδοί της λύσης και της ειρήνης. Κοιτάξτε, παράμειναν σιωπηλοί έναντι αυτής της πρότασης λύσης που είναι πολύ ρεαλιστική. Γιατί; Δεν ήθελαν λύση; Ιδού η λύση. Δεν άρεσε στους ομοσπονδιακούς; Δεν ήταν μια ομοσπονδία και ο ελληνοτουρκικός συνεταιρισμός στην Κυπριακή Δημοκρατία; Όμως, με μια περιοχή και όχι δύο όπως θέλουν εκείνοι. Μία κυβέρνηση και όχι δύο ιδρυτικά κράτη. Αυτά δεν τους αρέσουν; Ή μήπως λένε «αυτή η δημοκρατία δεν προχώρησε, δεν μπορούμε να επιστρέψουμε ξανά σε αυτήν»; Κατηγορηματικά δεν συμφωνώ. Αν το πρώτο πείραμα ήταν αποτυχημένο, δεν σημαίνει ότι πάντα θα συμβαίνει αυτό στο εξής. Και μάλιστα οι συνθήκες του 1960 και οι σημερινές συνθήκες δεν είναι οι ίδιες. Τότε υπήρχε μια Σοβιετική Ένωση στον κόσμο. Ήταν ένας κόσμος διπολικός. Ο κομουνισμός, όπως η Κούβα, θεωρείτο πολύ επικίνδυνος παντού. Τώρα δεν απέμεινε τίποτα απ’ αυτόν. Δεν απέμεινε τίποτα και από την υποστήριξη της ένωσης εντός της ελληνοκυπριακής κοινότητας. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα και εμπόδιο στην αποκατάσταση του Συντάγματος της Δημοκρατίας.
Ποια μπορεί να είναι η μόνη έγνοια εκείνων που βλέπουν ψυχρά αυτή την πρόταση στον βορρά; Η λαφυραγωγία! Άρα όλοι, είτε είναι οπαδοί της ειρήνης είτε όχι, προσκολλήθηκαν από κάπου στις ελληνοκυπριακές περιουσίες. Δεν θέλουν να τις αφήσουν. Απορρίπτει κάθε είδους λύση εκείνος που θα του πάρουν από τα χέρια αυτή την περιουσία. Νομίζω ότι αυτό βρίσκεται πίσω από το αίτημα της διζωνικότητας. Αν δεν υπήρχε αυτός ο φόβος, θα αγκάλιαζαν σφικτά αυτή την πρόταση που υπέβαλε ο Αναστασιάδης μετά από τόσα χρόνια. Φαίνεται ότι και στην καρδιά των οπαδών της ειρήνης ανάμεσά μας υπάρχει η επιθυμία για δύο κράτη.
Οι ομοσπονδιακοί μας νομίζουν ότι υποστηρίζω αυτή την πρόταση επειδή αντιτάσσομαι στην ομοσπονδία. Καμία σχέση. Δεν αντιτάσσομαι ως λύση και στην ομοσπονδία που ζητούν εκείνοι, όμως θεωρώ πιο ρεαλιστικό και πιο λογικό τον συνεταιρισμό της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ευχή μου είναι ο Αναστασιάδης να θέσει ενώπιον του ΓΓ του ΟΗΕ αυτή την πρόταση. Δεν πρέπει να μείνει στρυμωγμένος στην απάντηση που δόθηκε στον Τατάρ. Να κοιτάξει και τα Ηνωμένα Έθνη. Έτσι, να μας αποδείξει ο Αναστασιάδης πόσο σοβαρός είναι. Δεν γίνεται;
Sener Levent