Ένα από τα πιο εντυπωσιακά ευρήματα δημοσκόπησης που πραγματοποιήθηκε από την NBC News Poll για την «Wall Street Journal» πέρυσι τον Μάιο-Ιούνιο μετά την δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ από αστυνομικούς στην Μινεάπολη των ΗΠΑ, είναι ότι στο ερώτημα «σας πείραξε περισσότερο η δράση της Αστυνομίας ή ο θάνατος του Φλόιντ;», συντριπτικό ήταν το ποσοστό εκείνων που απάντησαν «το πρώτο». Η επιθετική συμπεριφορά της Αστυνομίας.
Τις επόμενες μέρες-εβδομάδες, διάβασα στον Τύπο πολλά άρθρα που στριφογύριζαν γύρω από το ερώτημα «Από πού έρχεται αυτή η βία, η βαρβαρότητα ενός ή και περισσότερων αστυνομικών και τι μπορούμε να κάνουμε ως πολίτες και οργανωμένη Πολιτεία για να σταματήσει;».
Στη δημόσια συζήτηση που ακολούθησε, ξεχώρισα δύο θεωρίες. Η πρώτη βλέπει το πρόβλημα της αστυνομικής βίας σε προσωπικό επίπεδο. Υπάρχουν αρκετά «σάπια μήλα» σε κάθε αστυνομική δύναμη, λέει η μία εξήγηση. Άνθρωποι που γοητεύονται από την εξουσία που κατέχουν, που έχουν ένα στοιχείο ρατσισμού και που αντλούν μια «περίεργη ικανοποίηση» από το να ασκούν βία σε άτομα τα οποία δεν μπορούν να αμυνθούν.
Ο Ντέιβιντ Μπρουκς στο περιοδικό «The Atlantic», λέει ότι αυτά τα «σάπια μήλα» πρέπει να υπόκεινται σε κυρώσεις άμεσα, μία από τις οποίες είναι η μετάθεση σε υπηρεσία που δεν θα έχει σχέση με καταστολή και, εάν χρειαστεί να απομακρύνονται ολωσδιόλου από το αστυνομικό Σώμα προτού προλάβουν να κάνουν χειρότερα.
Το δεύτερο πρόβλημα μοιάζει να εντοπίζεται σε συστημικό επίπεδο. Όπου υπάρχουν αδικίες και διακρίσεις που προκαλούν οργή στη κοινωνία, η λύση απαιτεί περισσότερα «κοινωνικά μοντέλα» που θα «καταστείλουν» τα αίτια της οργής και λιγότερη, αν όχι και μηδενική, άσκηση βίαιης καταστολής.
Όμως, σύμφωνα με τον αρθρογράφο του «Atlantic», τα επιστημονικά στοιχεία μας δείχνουν ότι το πρόβλημα είναι σε διαφορετικό επίπεδο, ούτε προσωπικό, ούτε συστημικό. Εντοπίζεται στην «οργανωτική κουλτούρα» πολλών αστυνομικών Σωμάτων. Ακόμα και η στολή που φορούν και ο εξοπλισμός που φέρουν ενισχύει μια λογική που ομογενοποιεί το πλήθος που είναι στο δρόμο, το θεωρεί εξ’ ορισμού κακό και προτάσσει ως λύση την «επίθεση».
«Όλη η κακία και επιθετικότητα αρχίζει με την από-ανθρωποποίηση – δηλαδή να μην βλέπει ο ένας το πρόσωπο του άλλου. Αυτό το καθεστώς της από-ανθρωποποίησης έχει κατασκευαστεί επί χρόνια και χρόνια σε κάθε Αστυνομικό Τμήμα. Και είναι, ακριβώς αυτό, το έδαφος επάνω στο οποίο καλλιεργείται η άρρωστη κουλτούρα της ισχύος απέναντι σε διαμαρτυρόμενους ανθρώπους», γράφει ο Μπρουκς.
Κακοκαιρία: Από χθες, πρώτη είδηση παντού στην Ελλάδα είναι το «κύμα κακοκαιρίας» με κρύο και χιόνια. Τον τόνο βεβαίως δίνουν τα ΜΜΕ, με απευθείας συνδέσεις από παντού. Ρεπόρτερ που παγώνουν σε διάφορα σημεία που τους έχουν στήσει. Και πλάνα ολόλευκα.
Σε μένα, που αυτά τα πλάνα φαντάζουν μαγικά και που τη λέξη «κακοκαιρία» την απορρίπτω ολωσδιόλου, τι θα απαντήσει άραγε ο ψυχοθεραπευτής;
Την έχουν ονομάσει «Μήδεια», αυτήν την κακοκαιρία όπως τη λένε. Μια φοβερή τύπισσα της μυθολογίας: Τεμάχισε τον αδελφό της,Άψυρτο και σκόρπισε στη θάλασσα τα μέλη του. Ο Ιάσονας, της Αργοναυτικής εκστρατείας, με τον οποίο ήταν ερωτευμένη τρελά, την παρακάλεσε (επειδή προφανώς ξέρει τι psycho είναι), να εκδικηθεί τον Πελία που του σκότωσε πατέρα και αδερφό. Η Μήδεια τότε έπεισε τις κόρες του Πελία να τεμαχίσουν το σώμα του πατέρα τους και να το βράσουν, γιατί έτσι δήθεν θα κατόρθωναν να τον κάνουν πάλι νέο.
Και εμείς, οι πιο psycho (ψυχώ) απ’ όλους, σπεύσαμε να ονομάσουμε «κακοκαιρία», δηλαδή το χιόνι και το κρύο Φεβρουάριο μήνα και σ’ αυτό το υπέροχο τοπίο να δώσουμε το όνομα της μουρλής Μήδειας!
Η καλή, αλλά και πολύ ελπιδοφόρα είδηση της ημέρας από την Ελλάδα, είναι ότι παρά τα δύσκολα καιρικά φαινόμενα, ουρές έβλεπες έξω από τα εμβολιαστικά κέντρα όπου από χθες άρχισαν να εμβολιάζονται οι ηλικίας 60-64 με το εμβόλιο της AstraZeneca και οι άνω των 70 και ευπαθείς ομάδες με της Moderna, ενώ συνεχίζεται και ο εμβολιασμός με Pfizer-BioNtech. Φαίνεται ότι αρκετοί από τους επιφυλακτικούς συμπολίτες μας (και κανείς δεν μπορεί να τους ψέξει γι’ αυτό), πείθονται σιγά-σιγά από τις επιστημονικές παρατηρήσεις από την πορεία των εμβολιασμών σε όλο τον κόσμο, ότι αυτά που έχουν εγκριθεί και τώρα χορηγούνται είναι (α) αποτελεσματικά και (β) έχουν ελάχιστες και ακίνδυνες επί του παρόντος παρενέργειες.
Εικονογράφηση: «Sueddeutsche Zeitung» Photo/Alamy; Paul Spella/«The Atlantic»