Η αποενοχοποίηση της Τουρκίας…

Όσο κοντεύει η 27η Απριλίου, ημερομηνία κατά την οποία θα πραγματοποιηθεί στη Γενεύη η Πενταμερής Διάσκεψη για το Κυπριακό, όλο και περισσότερο ζώνουν τα φίδια τη Λευκωσία, αλλά και την Αθήνα. Εκφράζω το φόβο ότι στο τέλος τα φίδια δεν θα ζώσουν μόνο την Κύπρο, αλλά και θα την πνίξουν. 

Η κατάσταση είναι εξαιρετικά άσχημη -και μην πιστεύετε τους «μάγους» της κυπριακής πολιτικής σκηνής, που υπερκαλύπτουν δυστυχώς, και ισοπεδώνουν τους σοβαρούς παράγοντες της κυπριακής και της ελληνικής διπλωματίας. Είναι απορίας άξιο γιατί το πολιτικό προσωπικό και ειδικά στο ανώτερο επίπεδο, στη Λευκωσία και την Αθήνα, δεν βλέπουν τους κινδύνους. Πως είναι δυνατόν να εμπιστεύονται τον Ταγίπ Ερντογάν; Έχουν χαζέψει;

Προκάλεσε μεγάλη εντύπωση η απόφαση των κυβερνήσεων της Ελλάδας και της Κύπρου να μην επιμένουν στις ευρωπαϊκές κυρώσεις εναντίον της κατοχικής Τουρκίας. Βεβαίως ομιλούμε για αστεία τιμωρία από την πλευρά της Ευρώπης. Επέβαλε κυρώσεις σε κάτι ανύπαρκτους κυρίους και δεν άγγιξε καν τον υπουργό Ενέργειας της χώρας, που υποτίθεται ευθύνεται για τις έρευνες της Τουρκίας στην περιοχή του Καστελόριζου και στην κυπριακή ΑΟΖ.

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

• Ερντογάν σε ΕΕ: Να συζητηθούν ρεαλιστικά σενάρια Κυπριακού
• Τατάρ: Αγώνας κυριαρχίας η ουσία του Κυπριακού
• Κυβέρνηση: Ξεκαθαρίζει για λύση δύο κρατών- πολιτική ισότητα

Και όμως. Η Λευκωσία και η μονίμως παρασυρόμενη Αθήνα, έσπευσαν κυριολεκτικά να αποενοχοποιήσουν την Τουρκία για τις καλοκαιρινές παράνομες δραστηριότητες της. Γιατί νομίζετε; Επειδή – όπως ισχυρίστηκαν οι Βρυξέλλες με τη συναίνεση των Επιτρόπων της Κύπρου και της Ελλάδας- η κατοχική δύναμη έδειξε καλή συμπεριφορά. Ακούς τη δικαιολογία και τρελαίνεσαι. Διότι η Τουρκία συνεχίζει να απειλεί την Ελλάδα και την Κύπρο. Σε καθημερινή βάση. Συνεχίζει να εκβιάζει και να αμφισβητεί την κυριαρχία και την ανεξαρτησία των δύο χωρών.

Διαβάζω κείμενα Αμερικανών και Ευρωπαίων αναλυτών, ακούω και τη γνώμη τους σε διαδικτυακές συζητήσεις και οι άνθρωποι τα λένε πολύ σωστά. Έχουν αποδείξει ότι όλο αυτό που ζούμε είναι ένα θέατρο. Όχι θέατρο του παράλογου. Ο Ταγίπ Ερντογάν κοροϊδεύει τους ηγέτες 27 χωρών, που αποτελούν υποτίθεται μία ισχυρή Ένωση, την Ευρωπαϊκή, και αυτοί αποδέχονται την κοροϊδία και του ανοίγουν ξανά την πόρτα της Ευρώπης. Της Ευρώπης που έχει καθυβρίσει, και την οποία δεν υπολογίζει.

Λοιπόν: Με όλο το σεβασμό προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας, έχω να καταθέσω ότι το ατόπημα με τις ανύπαρκτες ευρωπαϊκές κυρώσεις θα το πληρώσουν οι δύο χώρες. Όταν ο Ερντογάν αρχίσει ξανά τα ίδια, πως θα πάνε στους εξωνημένους Ευρωπαίους εταίρους τους και θα ζητήσουν κυρώσεις; Δεν το έχει σκεφθεί κανείς;

Αλλά, αυτό που φοβίζει όλους μας στην Ουάσιγκτον, είναι ότι αυτή η αποενοχοποίηση της Τουρκίας, μπορεί να επηρεάσει και κάποιες καταστάσεις με την αμερικανική κυβέρνηση. Αν δεν υπήρχε το σοβαρό θέμα του ρωσικού συστήματος S-400, να σταματά τους λομπίστες της Τουρκίας, τώρα ο Ταγίπ Ερντογάν θα κρατούσε ξανά τα κλειδιά του Λευκού Οίκου. Ως γνωστό, και η Λευκωσία και η Αθήνα -και δεν δέχομαι διαψεύσεις, ζητούν από την Ουάσιγκτον να επιβάλει και άλλες κυρώσεις στην Τουρκία. Ορθά πράττουν. Αλλά τι θα απαντήσουν αν τους επόμενους μήνες διευθετηθούν οι επαφές του κ. Μητσοτάκη και του κ. Αναστασιάδη με τον νέο Πρόεδρο της Αμερικής και ερωτηθούν γιατί συμφώνησαν να αποσυρθούν οι κυρώσεις; Ούτε αυτό το σκέφθηκε κανείς;

Στο Κογκρέσο, η πλειοψηφία των βουλευτών και των γερουσιαστών υποστηρίζουν την επιβολή νέων βαρύτατων κυρώσεων στην Τουρκία. Αρκετοί περιλαμβάνουν στα τουρκικά εγκλήματα την εισβολή και την κατοχή της Κύπρου και τις νέες απειλές εναντίον των νησιών του Αιγαίου. Τι θα πει η Ομογένεια στους Αμερικανούς νομοθέτες, και ειδικά στον γερουσιαστή Ρόμπερτ Μενέντεζ, όταν το βασικό επιχείρημα της κατοχικής δύναμης στους πολιτικούς της Ουάσιγκτον, είναι ότι οι σύμμαχοι σας Ευρωπαίοι απέσυραν τις κυρώσεις, με τη συναίνεση της Ελλάδας και της Κύπρου;

Τόσοι και τόσοι βουλευτές και γερουσιαστές, στο όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θρησκευτικών ελευθεριών, έχουν υποστηρίξει όλες τις υποθέσεις της Ελλάδας και της Κύπρου. Και το έχουν κάνει επειδή το πιστεύουν. Ερωτώ ξανά: Πως θα δικαιολογηθεί αυτή η επιχείρηση αποενοχοποίησης της Τουρκίας;

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Στο δημοψήφισμα του 2004, οι Ελληνοκύπριοι ψήφισαν κατά 76% εναντίον του σχεδίου Ανάν και της φιλοτουρκικής Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Παρ’ όλα αυτά, ο Δημοκρατικός Συναγερμός (ΔΗΣΥ), το «κομμουνιστικό» ΑΚΕΛ, αλλά και το Δημοκρατικό Κόμμα (ΔΗΚΟ), υποστηρίζουν τη ρατσιστική αυτή διευθέτηση. Όπως έγραψα και την περασμένη Κυριακή, από τον ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ περιμένει κανείς τα πάντα. Περιμένει και το ξεσάλωμα τους υπέρ της λύσης που εξυπηρετεί απόλυτα την κατοχική δύναμη Τουρκία. Αλλά από το ΔΗΚΟ, αναμέναμε ότι θα διατηρήσει τον πήχη ψηλά, εκεί που τον ανέβασε ο Τάσσος Παπαδόπουλος. Το κόμμα του υιού του, Νικόλα Παπαδόπουλου, υποστηρίζει λέει, τη Διζωνική με ορθό περιεχόμενο. Και ποια είναι βρε μάγκες η Διζωνική με ορθό περιεχόμενο; Ελπίζω να μην εξαπατηθούν οι πολίτες. Και το ΔΗΚΟ αν ψάχνει τις ψήφους του δημοψηφίσματος, πρέπει να ξεκαθαρίσει τη θέση του. Οι ψηφοφόροι δεν τρώνε κουτόχορτο…

ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ μέχρι να το εμπεδώσουν οι «επιβήτορες» της εξουσίας στο ΔΗΚΟ: Εάν οι ακροδεξιοί του ΕΛΑΜ εξέλθουν ενισχυμένοι στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές, όπως φαίνεται, το ΔΗΚΟ θα φέρει μεγαλύτερη ευθύνη από τους νεοφιλελεύθερους του ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ.