Δεν ήξερες, δεν ρώταγες;

Διότι, δυστυχώς, η αίσθηση που αποκομίζουμε έως τώρα από την Ερευνητική Επιτροπή για τις πολιτογραφήσεις είναι ότι παρακολουθούμε ένα ηθικοπλαστικό μελόδραμα. Οι καταθέσεις νυν και πρώην υπουργών εξελίσσονται σε ένα παιγνίδι εντυπώσεων, σε αγώνα απόσεισης ευθυνών και αποπροσανατολισμού. Τα αλληλοκαρφώματα και οι αντεγκλήσεις ανάμεσα στους «φίλους και συναγωνιστές» της κυβερνητικής παράταξης δεν είναι ένα ωραίο θέαμα. Αλλά ούτε και πειστικό.

Σε ένα Υπουργικό Συμβούλιο που ενέκρινε για χρόνια στα τυφλά τις πολιτογραφήσεις, προφανώς κάποιοι δεν έθεσαν τα ερωτήματα που έπρεπε να θέσουν. «Το 2018 κατάλαβα ότι το πρόγραμμα ήταν διάτρητο και αμέσως δρομολόγησα μέτρα», κατέθεσε ο Χάρης Γεωργιάδης. Γιατί δεν ρώτησε τον περιπτερά, την ανθοπώλη, τον κρεοπώλη του; Αν εμείς ως άσχετοι και αδαείς πολίτες υποψιαζόμασταν -και πριν το 2018 που «ξύπνησε» ο Χάρης- ότι γίνεται μεγάλο κοντραμπάντο με τα διαβατήρια, πώς διέφυγε του υπουργού Οικονομικών; Άλλο το δεν έχω ευθύνη κύριε Χάρη μου και άλλο το είμαι ανεύθυνος.

Και ποια είναι η ευθύνη ενός υπουργού όταν «υποψιάζεται» αλλά επιλέγει να μην ερευνήσει; Αν ήξερε ότι ο Χάσικος είχε τις ευθύνες που του αποδίδει σήμερα, τι έκανε τότε; Και στην τελική, σε ποιους υπήρξαν πιστοί οι υπουργοί; Στους πολίτες που τους πλήρωναν για να προασπίζονται τα συμφέροντα της οικονομίας και του τόπου ή στα κομματικά και κυβερνητικά στελέχη που «παραστράτισαν»;

Στο θέμα των πολιτογραφήσεων όμως δεν τίθεται μόνο θέμα διαφάνειας. Τίθεται και θέμα ιεράρχησης προτεραιοτήτων. Όλοι οι υπουργοί κατέθεσαν ότι το 2013 το κράτος καιγόταν για εισροή ξένου συναλλάγματος. Γιατί περιορίστηκαν σε πολιτογράφηση επενδυτών σε ακίνητα, χρυσώνοντας τους developers και τους μεσάζοντες δικηγόρους και δεν επεκτάθηκε το πρόγραμμα σε τομείς που θα ήταν επωφελείς για τους πολίτες και τη μακροπρόθεσμη ανάπτυξη;

Γιατί δεν πολιτογραφήσαμε εταιρείες και επενδυτές που θα έφερναν πράσινες επιχειρήσεις, ιατρικά κέντρα, κέντρα καινοτομίας και έρευνας, νέες τεχνολογίες, πανεπιστήμια, βιομηχανίες και εταιρείες που δραστηριοποιούνταν σε τομείς που θα άνοιγαν δουλειές για τους νέους επιστήμονες; Διότι οι μόνες δουλειές που ήρθαν με τα κριτήρια που τέθηκαν από το αμαρτωλό πρόγραμμα ήταν κρουπιέρηδες στο καζίνο και φτηνοί εργάτες για τις εργοληπτικές εταιρείες.

Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, ένα πρόγραμμα που σχεδιάστηκε για να δώσει ανάσα στην οικονομία, έφερε μόνο περιβαλλοντικά εγκλήματα, πύργους, καζίνα και spectacular αναπτύξεις, δημιουργώντας μια νέα ελίτ ευνοούμενων, χωρίς να αποφέρει τίποτα σ’ αυτό που λέμε πραγματική οικονομία. Οι πολίτες βυθίστηκαν έτσι κι αλλιώς στην οικονομική κρίση και μαζί τους βούλιαξε και όση αξιοπιστία είχε απομείνει στα πολιτικά πρόσωπα που κυβέρνησαν έκτοτε.