Του: Άριστου Μιχαηλίδη, 12 Ιανουαρίου 2021
Καλά τα λέει ο Χάρης Γεωργιάδης. «Με αυτή την Τουρκία μου λέτε ότι θα βρούμε λύση;», ρωτά αφού περιγράφει ότι «έχουμε μια Τουρκία που την τελευταία δεκαετία έκανε στροφή υπέρ του ισλαμικού αυταρχισμού» κ.λπ., κ.λπ. Επανήλθε την Κυριακή με συνέντευξη στην Καθημερινή για να δώσει διευκρινίσεις στο άρθρο του, «νέος ρεαλισμός», που προκάλεσε συζητήσεις. Η απορία μου είναι πως όταν θέτουν άλλοι το ερώτημα «με αυτή την Τουρκία μου λέτε ότι θα βρούμε λύση;», ακούνε τα εξ αμάξης από τους συντρόφους του κ. Γεωργιάδη κι από άλλους της δήθεν «ρεαλιστικής σχολής». Τώρα τι άλλαξε, δηλαδή, και αντιστρέφονται οι όροι του πολιτικού παιχνιδιού; Διότι, τα τελευταία δέκα χρόνια σχεδόν, είναι ο Χάρης Γεωργιάδης και το κόμμα του που κυβερνούν και διαπραγματεύονται. Κι αυτοί είναι που μας έλεγαν ότι είχαν τη λύση στο τσεπάκι τους κι από μήνα σε μήνα θα την παρουσίαζαν. Η Τουρκία ίδια ήταν, ίδια παραμένει. Όπως ακριβώς το εξηγεί ο ίδιος: «Ουσιαστικά θέλουν να μοιραστούν το τελευταίο που μας απέμεινε, το μόνο που δεν κατάφεραν να πάρουν με τη δύναμη των όπλων: την κρατική κυριαρχία». Αυτό ακριβώς, όμως, το πέτυχε πανηγυρικά η πολιτική που εφαρμόστηκε από δυο κυβερνήσεις της «ρεαλιστικής σχολής», την κυβέρνηση Χριστόφια και την κυβέρνηση Αναστασιάδη. Η επιδίωξη της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, χωρίς κανένα φραγμό, χωρίς όρους και κόκκινες γραμμές, χωρίς αυτοπροστασία, αλλά και η επένδυση σε δύο διαλλακτικούς Τουρκοκύπριους πολιτικούς, τον Ταλάτ και τον Ακιντζί, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη ότι κι αυτοί είναι τα τουρκικά συμφέροντα που έβαζαν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, δημιούργησε τις συνθήκες για να αντιμετωπίζουμε σήμερα το έσχατο που περιγράφει ο κ. Γεωργιάδης, ως να το πέτυχαν κάποιοι εξωγήινοι. Την κρατική κυριαρχία ήθελαν να μοιραστούν οι Τούρκοι εξ αρχής, όσοι το βλέπαμε και το λέγαμε και προειδοποιούσαμε, εισπράτταμε επιθέσεις. Τώρα δίνουν συνεντεύξεις κάτω από τον τίτλο «η διχοτόμηση προκύπτει εκ των πραγμάτων» (φράση του κ. Γεωργιάδη) και γράφουν άρθρα την ώρα που οι Τούρκοι κάνουν εκστρατείες για λύση δύο κρατών, για να μας πουν ότι τώρα πια, εδώ που φτάσαμε, «είναι η ώρα για ένα νέο ρεαλισμό». Τι άλλο πίστευαν ότι διαπραγματεύονται τόσα χρόνια και τώρα ξαφνικά ανακάλυψαν ότι με αυτή την Τουρκία δεν θα βρούμε λύση; Δεν είχαν αντιληφθεί ότι «η ομοσπονδία, όπως την περιγράφουν οι εκπρόσωποι της τουρκικής πλευράς, αφήνει τα πράγματα περίπου ως έχουν σήμερα, με μόνη διαφορά ότι η κρατική κυριαρχία θα είναι κοινή»; (Χάρης Γεωργιάδης). Δεν προκύπτει εκ των πραγμάτων η διχοτόμηση. Προκύπτει εκ της ανικανότητας μιας ηγεσίας, που δεν αντιλήφθηκε ότι έστρωνε το χαλί στην τουρκική επέλαση. Έστω, όμως, ότι τώρα άρχισε να το αντιλαμβάνεται. Τι κάνει για να το αποτρέψει; Μάλλον, το σωστό ερώτημα είναι: Θέλει να το αποτρέψει; Διότι, εξ όσων αντιλαμβανόμαστε η συμβουλή του αναπληρωτή προέδρου του κυβερνώντος κόμματος είναι ότι πρέπει να βιαστούμε για μια λύση όπως – όπως, με βάση ένα «νέο ρεαλισμό», διότι με αυτή την Τουρκία «η μη λύση δεν θα είναι πλέον στατική, αλλά θα εξελίσσεται σε μια κατάσταση επικίνδυνη και απρόβλεπτη». Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει να δούμε τι μας προσφέρεται και να σφίξουμε την καρδιά μας να το αποδεχτούμε. Και τι μας προσφέρεται; Αυτό που ο ίδιος διαπιστώνει και απορρίπτει: να μείνουν τα πράγματα περίπου ως έχουν σήμερα, με μόνη διαφορά ότι η κρατική κυριαρχία θα είναι κοινή. Άρα; Γιατί να εκχωρήσουμε την κυριαρχία αν τα υπόλοιπα θα μείνουν ως έχουν; Μας λέει πλαγίως να δεχτούμε τη διχοτόμηση, τα δύο κράτη, επειδή δεν έχει καμιά λογική να δώσουμε την κυριαρχία χωρίς να πάρουμε τίποτε ως αντάλλαγμα; Ούτε έδαφος, ούτε αποχώρηση κατοχικού στρατού, ούτε κατάργηση εγγυήσεων. Όμως, και με τη ΔΔΟ αυτό ακριβώς διαπραγματεύτηκαν. Και ιδού το θλιβερό αποτέλεσμα.
aristosm@phileleftheros.com
