Του Λάζαρου Μαύρου, στις 28 Φεβρουαριου 2021
ΚΟΥΒΑΡΙ αξεδιάλυτα περίπλοκου πλήθους από εξυπνάδες και ψευδαισθήσεις, είναι η άλλη όψη των χειρισμών του Κυπριακού: Εξυπνάδες και ψευδαισθήσεις, οι οποίες καλλιεργούνται συστηματικά κι επίμονα κάθε φορά που τα Ηττημένα Μυαλά μας αποφασίζουν μία ακόμη από τις διαδοχικές μας υποχωρήσεις απέναντι στις τουρκικές απαιτήσεις.
Μετά από τόσα πολλά χρόνια, αυτό το κουβάρι έχει γίνει τόσο περίπλοκα σαντανωμένο, ώστε ορθότερο θα είναι να ονομαστεί… Γόρδιος Δεσμός, που ούτε ένας Μέγας Αλέξανδρος δεν δύναται να τον λύσει χωρίς το σπαθί του.
Ο Τ Α Ν, υπό την πίεση της Ήττας του ολέθριου 1974, εγκαταλελειμμένος, άοπλος κι αδύναμος – επειδή… «κείται μακράν» – ο Ελληνισμός της Κύπρου, σύρθηκε από τις αμερικανο-βρετανικές εξαπατήσεις το 1977 να αποδεχθεί την απαίτηση των Τούρκων Εισβολέων – Κατακτητών για «διακοινοτικές συνομιλίες προς εξεύρεση αμοιβαίως αποδεκτής λύσης Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας» (ΔΔΟ), τότε επινόησε την εξυπνάδα να προσθέσει ως… ουρά, τις δικές του προϋποθέσεις αποδοχής της ΔΔΟ.
ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ήσαν οι εξής:
– Αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων.
– Έμπρακτη κατοχύρωση των ελευθεριών εγκατάστασης, διακίνησης και νομής περιουσίας.
– Σεβασμός όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων καθ’ άπασαν την Κύπρο και κατά πάντα χρόνο.
– Επιστροφή όλων των προσφύγων στα σπίτια και στις περιουσίες τους και:
– Επιστροφή τόσων εδαφών υπό ελληνοκυπριακή διοίκηση ώστε η πλειονότητα των προσφύγων να επανεγκατασταθούν στις πατρογονικές τους εστίες για να είναι υπό ελληνοκυπριακή διοίκηση.
Ε Τ Σ Ι νομιμοποιήθηκε κι εγκαταστάθηκε μονίμως πλέον στα μυαλά, εντός και εκτός Κύπρου (στον ΟΗΕ, στις πρωτεύουσες όλων των κρατών) και ιδίως στο ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΤΑΜΙΕΥΤΗΡΙΟ η απαίτηση του Αττίλα για ΔΔΟ.
Η ΕΞΥΠΝΑΔΑ των ελληνικών προϋποθέσεων συνοδευόταν και από την ψευδαίσθηση ότι αυτές τις προϋποθέσεις θα τις έκρινε ορθές και δίκαιες η διεθνής κοινότητα (ο ΟΗΕ, οι μεγάλες δυνάμεις). Και ως… δικαστήριο και ως… παγκόσμιο κράτος, έχοντας και δική του Aστυνομία, θα μπορούσε να τις επιβάλει στην Τουρκία.
Ε Ι Ν Α Ι παραστατικά η… ιστορία της φράσης «Διζωνική, Δικοινοτική Ομοσπονδία με το Σωστό Περιεχόμενο». Με αποτέλεσμα, να μείνει η ΔΔΟ και όλοι να ξεχάσουν το «σωστό περιεχόμενο».
ΣΤΟΝ ΕΚΤΟ χρόνο, αφ’ ότου με ελληνική αποδοχή η Τουρκία επέβαλε την παγκόσμια καθιέρωση της απαίτησής της για ΔΔΟ, προχώρησε το 1983 στο επόμενό της βήμα:
Την ανακήρυξη του κατοχικού της Ψευδοκράτους ως δήθεν ανεξάρτητου κράτους ονόματι «Τουρκική Δημοκρατία Βορείου Κύπρου».
Κλιμάκωση, η οποία κύριο στόχο είχε (και έχει) να υπερβεί τον Δι-Κοινοτισμό επιβάλλοντας στη θέση του τον Δι-Κρατισμό. Στη θέση των Δύο Κοινοτήτων, τα Δύο Κράτη. Τα Δύο Ισότιμα Κράτη.
Α Υ Τ Ο Ν ακριβώς τον σκοπό στόχευε η επιμονή των Τούρκων Κατακτητών για την επιβολή και την αποδοχή της Πολιτικής Ισότητας.
– Οι Τούρκοι την εννοούσαν εξαρχής ως Πολιτική Ισότητα – Κυριαρχική Ισότητα, Δύο Καθεστώτων, Δύο Κρατών.
– Με νέες επιπρόσθετες εξυπνάδες και ψευδαισθήσεις η ελληνοκυπριακή ηγεσία αποδέχθηκε το 1989 την τουρκική απαίτηση της Πολιτικής Ισότητας, με μια δική της νέα… ουρά: Να μην είναι και… Αριθμητική Ισότητα. Να είναι «όπως την ορίζουν τα Ψηφίσματα του ΟΗΕ», όπου ήδη η Τουρκία αποταμίευσε και αυτόν τον στόχο…
Π Ρ Ο Ϊ Ο Ν, αποτέλεσμα, απότοκο και γνήσιο τέκνο των διαδοχικών ελληνικών υποχωρήσεων στις τουρκικές απαιτήσεις για Διζωνική και Πολιτική Ισότητα, υπήρξε το Σχέδιο του Γ. Γρ. του ΟΗΕ, Κόφι Ανάν, του 2002. Για λύση «ενός διζωνικού ομοσπονδιακού κοινού κράτους (Κκόμον Στέιτ) Δύο Ισότιμων και Εξίσου Συγκυρίαρχων Συνιστώντων κρατών».
– Οι… εξυπνάδες και ψευδαισθήσεις των ηγετών των Ελλήνων Κυπρίων έφτασαν ως την αυταπάτη και την αυτο-κοροϊδία, τα «δύο συνιστώντα κράτη» να τα βαφτίσουν «δύο συνιστώσες πολιτείες», «συνιστώσες οντότητες» και ό,τι άλλο μπορούσε να αποκρύψει την υποταγή τους στην τουρκική επιβολή των «δύο στέιτς»… Των δύο ισότιμων, εξίσου συγκυρίαρχων και εις ολόκληρον (εφ’ ολοκλήρου της νήσου, πλην βρετανικών Βάσεων) συνιδιοκτητών, ΙΔΡΥΤΙΚΩΝ ΚΡΑΤΩΝ…
Π Ρ Ω Τ Η φορά στις 24 Απριλίου 2004, οι συναποτελούντες τον κυπριακό Ελληνισμό άνδρες και γυναίκες βρέθηκαν, εκάστη και έκαστος πολίτης, ως αυτεξούσιος ψηφοφόρος, αυτοκράτωρ της δικής του, προσωπικής, άμεσης, αδιαμεσολάβητης, ιδιόχειρης και αυτοπρόσωπης απόφασης, μπροστά στο προϊόν της 27χρονης (1977-2004) διαχείρισης του Κυπριακού από τις διαδοχικές πολιτικές και κομματικές ηγεσίες, υποταγμένες στη ΔΔΟ (με ή χωρίς το «σωστό περιεχόμενο), του Δημοψηφίσματος για τη «λύση Ανάν». Και αποφάσισε, με συντριπτική πλειοψηφία 76%, την Απόρριψή του.
Ω Σ Τ Ο Σ Ο , τα δεκαεπτά χρόνια (2004-2021) που ακολούθησαν την Απόρριψη, ούτε οι εξυπνάδες, ούτε οι ψευδαισθήσεις εξαφανίστηκαν, ούτε καν μειώθηκαν.
– Και το κουβάρι διογκώνεται με τα επιπλέον περιπλεγμένα των κυβερνώντων και τις… κουβαρίστρες των ηγεσιών των δύο κομμάτων ΔηΣυ και ΑΚΕΛ, ανταγωνιζομένων ποια είναι νωρίτερα και συνεπέστερα και εντονότερα πρόθυμη να δώσει στους Τούρκους την «Πολιτική Ισότητα των δύο συνιστώντων στέιτς»…
Κ Α Ι, βεβαίως, ο κυπριακός Ελληνισμός δεν ευτύχησε ακόμη να αναδείξει ηγεσία άξια, πρόθυμη και ικανή ώστε, ως ένας νέος και σοφότερος Μέγας Αλέξανδρος, να βρει το κατάλληλο σπαθί για να κόψει επιτέλους και αυτόν τον Γόρδιο Δεσμό, όπως εκείνος το 333 π.Χρ. στην Φρυγία…