Αυτός καθαυτόν ο φασισμός

19/11/2020

Του Σενέρ Λεβέντ

Ουσιαστικά εδώ υπάρχει ένα φασιστικό σύστημα. Συγκαλυμμένος φασισμός. Σαν μια δερματική ασθένεια. Ένας φασισμός που δεν αποκαλύπτεται αμέσως και είναι πολύ ύπουλος. Μόλυναν και εμάς όλα όσα υπάρχουν στην Τουρκία. Δεν απέμεινε η παλιά μας ανοχή και ο ανθρωπισμός μας. Ο κατακτητής σχεδίασε την κοινότητά μας όπως ήθελε. Μια κοινότητα που φωνάζει μόνο στα συλλαλητήρια, βγάζει τα εσώψυχά της ή το παίζει ήρωας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά δεν ξεσηκώνεται διαρκώς. Όμως, ο φασισμός είναι καθημερινά ανάμεσά μας, μέσα μας. Προσπαθούν να σκοτώσουν τους ανθρώπους, όχι να τους αφήσουν να ζήσουν. Κοιτάξτε για παράδειγμα αυτά που κάνουν στους χρόνιους ασθενείς μας. Τους κάνουν να υποφέρουν για να τους δώσουν τα περιοδικά τους φάρμακα. Ένα πλήρες βασανιστήριο είναι να τους γράψουν και να υπογράψουν μιαν συνταγή. Ξέροντας ότι η ασθένεια είναι χρόνια, γράφουν για 1-2 μήνες τη συνταγή με χίλια δυο ζόρια. Για να συνεχίσει το βασανιστήριο κάθε 1-2 μήνες. Να τρέξουν στο νοσοκομείο, να ψάξουν να βρουν τον γιατρό, να ανέβουν από τον έναν όροφο στον άλλο, να πηγαινοέρθουν μπροστά στα αδιάφορα βλέμματα των αρμοδίων. Αυτό είναι μόνο ένα κομμάτι του φασισμού. Και άλλα πολλά υπάρχουν ακόμα. Στα δικαστήρια. Στους αστυνομικούς σταθμούς. Στα σχολεία. Στην τροχαία. Φασισμός υπάρχει παντού. Μπορούμε να τα χωνέψουμε αυτά; Δυστυχώς, τα χωνεύουμε. Γίνεται ένα συλλαλητήριο, καυχιόμαστε γι’ αυτό πέντε δέκα χρόνια και μετά όλοι σωπαίνουν για σαράντα χρόνια.

Κάποτε ο φασισμός που έχουμε στο κεφάλι μας γίνεται πιο τολμηρός. Βγαίνει απέναντί μας χωρίς μάσκα. Ακριβώς όπως έκανε κατά το λιντσάρισμά μας με πέτρες. Αυτό το τερατώδες αντικείμενο που ονομάζουν κράτος πέφτει επάνω μας με όλο του το βάρος. Χθες συνέλαβαν τον αδελφό μας Ερντάλ Εργιένερ. Λόγω μιας ανάρτησης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ο λόγος; Προσέβαλε τον πρόεδρο της ΤΔΒΚ, λέει! Υπήρξαν πολύ χειρότερες προσβολές και βρισιές προς τον Μουσταφά Ακιντζί και κανέναν δεν άγγιξε η αστυνομία. Δεν συνέλαβε κανέναν. Άρα αυτό αλλάζει σύμφωνα με το άτομο που προσβάλλει. Πέρασαν χειροπέδες στον Ερντάλ και τον οδήγησαν στο δικαστήριο. Κατάσχεσαν τις ταυτότητές του και του απαγόρευσαν τη μετάβαση στο εξωτερικό (συμπεριλαμβανομένου του νότου). Έκαναν έφοδο στο σπίτι του και κατάσχεσαν τον υπολογιστή του, το τηλέφωνό του κ.λπ. Ύστερα τον άφησαν ελεύθερο με έναν εγγυητή και τρεις χιλιάδες λίρες εγγύηση για να δικαστεί αργότερα. Όμως, επειδή δεν μπόρεσε να βρει εγγυητή οδηγήθηκε στη φυλακή ο Ερντάλ.

Τα έκαναν όλα αυτά σε έναν άνθρωπο εξήντα χρόνων άρρωστο σε βαθμό θανάτου. Είναι νεφροπαθής. Περιμένει μεταμόσχευση. Θα του δώσει τον νεφρό της η σύζυγός του. Όμως, δεν μπόρεσαν να το κάνουν εδώ αυτό. Όσο και αν έτρεξαν στα νοσοκομεία, στους γιατρούς και στον υπουργό υγείας, δεν ωφέλησε. Μια μέρα ήρθε κοντά μου με τη σύζυγό του. Μίλησα με τον υπουργό Αλί Πιλλί. Αν πεθάνει, εσείς θα ευθύνεστε, του είπα. Μάταιο και αυτό. Στο τέλος αποφάσισε να περάσει στον νότο και να ζητήσει βοήθεια. Πήγε στο Νοσοκομείο Λάρνακας. Και εκεί οι γιατροί του έκαναν αμέσως σε θεραπεία. Ο Ελληνοκύπριος γιατρός του είπε ότι ο νεφρός του έλιωσε τελείως και ότι συγκεντρώνονται υγρά στους πνεύμονές του και γι’ αυτό έπρεπε αμέσως να γίνει επέμβαση διότι σε αντίθετη περίπτωση θα πέθαινε. «Αν θέλεις σε αναισθητοποιούμε, σου ανοίγουμε τρύπα στον λαιμό και κάνουμε την επέμβαση με σωλήνα, όμως είναι πολύ επικίνδυνο. Αν θέλεις, σε ανοίγουμε ανάμεσα στη μέση και στα μπατζάκια και σου τοποθετούμε καθετήρα, όμως θα πρέπει να το κάνω ενώ έχεις τις αισθήσεις σου, αν δεν το κάνω θα πεθάνεις», είπε ο γιατρός. Εντάξει, είπε ο Ερντάλ. Άνοιξαν τρύπα στο μπατζάκι του και έβαλαν σωλήνα και μπήκαν μέσα με τέλι και τρύπησαν τη φλέβα. Ύστερα τρύπησαν και το δεξί του μπατζάκι, τοποθέτησαν καθετήρα και τον σύνδεσαν με διάλυση. Έβγαλαν τρία λίτρα υγρό από τους πνεύμονές του.

Όσοι δεν γνωρίζουν από κοντά τον Ερντάλ δεν ξέρουν. Έπαθε πολλά και στο παρελθόν. Συνελήφθη πριν έντεκα χρόνια, το 2009. Η αστυνομία πάλι έκανε έφοδο στο σπίτι του στο Τζιάος. Πήραν τον υπολογιστή του, τον εκτυπωτή του, τις φωτογραφικές του μηχανές. Τον κατηγόρησαν ως κατάσκοπο των Ελληνοκυπρίων. Έμεινε στο κελί του αστυνομικού σταθμού 22 μέρες. Και επιχείρησε να αυτοκτονήσει. Πήρε χάπια με απορρυπαντικό. Τον μετέφεραν στο νοσοκομείο, τον θεράπευσαν και τον έβαλαν πάλι στο κελί. Ύστερα στη φυλακή. Αποφάσισαν να τον δικάσουν μετά από 16 μήνες όντας υπό κράτηση. Στο στρατοδικείο. Τον καταδίκασαν σε τετραετή φυλάκιση. Τον άφησαν ελεύθερο υπό όρους αφότου έμεινε στη φυλακή 37 μήνες. Θέλησα να τα γράψω αυτά στην εφημερίδα όταν μου τα είχε διηγηθεί πριν χρόνια. Δεν μου το επέτρεψε. «Προς το παρόν άσε», μου είπε. Η αστυνομία ακόμα δεν του είχε δώσει τα προσωπικά του αντικείμενα. Αν έγραφα στην εφημερίδα, ανησυχούσε ότι θα μπορούσαν να του κάνουν μεγαλύτερο κακό.

Ο πραγματικός λόγος όλων αυτών των κακών που έπαθε είναι σίγουρα το γεγονός ότι άλλαξε τη θρησκεία του. Βαφτίστηκε. Επέλεξε την Ορθοδοξία. Είναι φωτογράφος. Και ερωτευμένος με την Κύπρο. Στο αρχείο του υπάρχουν χιλιάδες φωτογραφίες σε σχέση με την παλιά Κύπρο. Αύριο θα πήγαινε για διάλυση στον νότο. Τώρα έκλεισε και εκείνος ο δρόμος. Οι αρχές στον βορρά από τη μια δεν τον θεράπευσαν και από την άλλη τον έβαλαν φυλακή. Αν αυτό δεν ονομάζεται φασισμός, τι είναι;