Μην αναφέρεστε πλέον σε εκλογές και άλλα παρόμοια. Ούτε σε πρόωρες εκλογές. Ούτε σε άλλες εκλογές. Ούτως ή άλλως μέχρι σήμερα γίνονταν για το θεαθήναι. Ήταν κάλυμμα για την κατοχή της Τουρκίας. Ωφελούσαν για να δείξουν στον κόσμο ότι εδώ υπάρχει μια δημοκρατική τάξη πραγμάτων δικαίου. Τελείωσε και αυτό το κεφάλαιο. Δεν θα υπάρχει στο εξής. Δεν θα υπάρχει καθόλου μετά το συμβάν με τον Αλί Μπιζντέν. Γιατί δεν θα υπάρχει; Σκεφτείτε λίγο. Μας έδειξαν το εξής με αυτό το συμβάν. Ότι θα παθαίνουν όσοι δεν ψηφίζουν τους δικούς τους υποψήφιους απ’ εδώ και μπρος. Όλοι θα φακελώνονται. Και αν κάποιος πάει στην Τουρκία θα το μετανιώνει! Υπέδειξαν τον Τατάρ ως υποψήφιο; Θα ψηφίσετε τον Τατάρ! Τον Ερσάν; Αυτόν θα ψηφίσετε. Όσοι δεν τον ψηφίζουν κάηκαν. Θα συμπεριλαμβάνονται στη μαύρη λίστα στην Τουρκία. Θα τους απαγορεύεται η είσοδος. Όμως, αν έμεναν μέχρι εδώ, ας πάει στα κομμάτια. Το έγραψα χθες. Ο Αλί Μπιζντέν φτηνά τη γλύτωσε. Μπορεί να υπάρχουν και χειρότερα. Να τους ρίχνουν στο Σιλίβρι. Δεν ξέρω πού αλλού θα τους ρίχνουν. Βρίσκουν χίλιους δυο λόγους γι’ αυτό. Και δεν θα δείτε ποτέ ξανά το φως του ήλιου. Δεν ξέρετε πόσοι αθώοι σαπίζουν στα κελιά των φυλακών αυτή τη στιγμή; Μην εμπιστεύεστε τη δικαιοσύνη εκεί. Και οι εισαγγελείς. Και οι δικαστές. Ελέγχονται από τον Ταγίπ Ερντογάν.
Να είστε ευχαριστημένοι που είστε πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας. Στην τσέπη σας υπάρχει κυπριακή ταυτότητα και κυπριακό διαβατήριο. Να είστε ευχαριστημένοι που υπάρχει η Λάρνακα. Αλλιώς, δεν θα μπορούσατε να βγείτε καθόλου απ’ αυτήν τη μάντρα. Θα πιανόσασταν στην παγίδα και θα μένατε. Θα απομονωνόσασταν εντελώς από τον κόσμο. Αν η μόνη πόρτα εξόδου σας είναι η Τουρκία, θα καείτε. Και κάποτε έτσι ήταν. Όλοι ήταν αναγκασμένοι να περάσουν απ’ αυτήν τη γέφυρα των αμαρτωλών. Πέρασα κι εγώ πολλές φορές. Επειδή πηγαινοερχόμουν στη Μόσχα, ήταν πιο κακή η δική μου περίπτωση. Αντιλαμβανόμουν ότι περνούσα από μια χώρα η οποία θεωρούσε μπαμπούλα τον κομουνισμό και τους κομουνιστές. Αν οι τελωνειακοί και οι αστυνομικοί άκουγαν τη λέξη Μόσχα, σάστιζαν. Μια φορά με ρώτησαν «από πού έρχεσαι αδελφέ». «Από το Καζακστάν», είπα. Δεν είπα από τη Μόσχα. Δεν κατάλαβαν και πολύ. Νόμισαν ότι ήταν από το Αφγανιστάν. «Ποια είναι η κατάσταση στο Αφγανιστάν αδελφέ», με ρώτησαν. Τότε η Σοβιετική Ένωση βρισκόταν στο Αφγανιστάν. «Η κατάσταση είναι κακή, πολύ κακή», είπα. Ικανοποιήθηκαν. Δεν μου προκάλεσαν προβλήματα.
Ναι, δεν μπορούν πλέον να υπάρξουν εκλογές και άλλα παρόμοια εδώ. Τρόμαξαν τον λαό. Με το παράδειγμα του Αλί Μπιζντέν έδειξαν σε όλους τι θα μπορούσαν να κάνουν. Να σκεφτούν δύο φορές όσοι δεν ψηφίζουν τον υποψήφιο που δεν θέλουν εκείνοι. Αληθεύει πως αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο. Στο παρελθόν έκαναν και σε άλλους αυτά που έκαναν στον Αλί Μπιζντέν. Μάλιστα, πριν από πολύ καιρό το έκαναν και στον Οζκέρ Οζγκιούρ. Δεν έχουν δικαίωμα ζωής οι αντιπολιτευόμενοι το καθεστώς! Δεν θα έχουν και ελεύθερη διακίνηση! Εμείς εδώ ανοίξαμε την αγκαλιά μας ακόμα και στους μεγαλύτερους εγκληματίες και στη μαφία τους. Έριξαν σε αυτήν την πίσω αυλή ό,τι βρομιά υπήρχε. Η πίσω αυλή μετατράπηκε σε χοντρό έντερο με τον καιρό. Πέρασαν απ’ εδώ όλοι, από τον Αμπντουλάχ Τσατλί μέχρι τον Ομέρ Λουτφί Τοπάλ. Βρήκε ζωή εδώ ακόμα και εκείνος ο χαριτωμένος Τοσουντζιούκ. Ίδρυσε μιαν εταιρεία εδώ. Και εξαπάτησε τον κόσμο. Ενώ εμείς ανοίξαμε τις αγκάλες μας σε κάθε είδους απ’ αυτούς, εκείνοι έδιωξαν τους δικούς μας πατριώτες και ακόμα τους διώχνουν απ’ εκεί. Διάβασα τις αντιδράσεις για όσα έγιναν στον Αλί Μπιζντέν. Εκτός από μερικές, δεν με ικανοποίησαν. Ικεσίες και παρακάλια ακόμα. Ακόμα φοβισμένες, συνεσταλμένες ανακοινώσεις. Ακόμα δεν μπόρεσαν να καταλάβουν ότι στην Τουρκία υπάρχει ένα φασιστικό σύστημα. Δεν μπόρεσαν να καταλάβουν καθόλου ότι έπεσαν πάνω στο κεφάλι μας οι κρατούντες εκείνο το φασιστικό καθεστώς. Εκείνοι ξέρουν πώς θα συμπεριφερθούν στους ομήρους, ανθρώπους της χώρας που κατέκτησαν. Εμείς δεν ξέρουμε πώς να συμπεριφερθούμε απέναντι στον κατακτητή!