Σε ανύποπτο χρόνο είχα επιχειρηματολογήσει ότι όλη αυτή η πρεμούρα του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και των συνοδοιπόρων του για το Κυπριακό, στόχευε ώστε να στραφεί η προσοχή του κυπριακού λαού μακριά από τα σκάνδαλα του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος.
Όταν ομιλούμε για συνοδοιπόρους, εννοούμε βεβαίως, τον πρόεδρο του «εθνικόφρονος» ΔΗΣΥ και τον γενικό γραμματέα του «κομμουνιστικού» ΑΚΕΛ. Ως γνωστό, ο Αβέρωφ Νεοφύτου και ο Άντρος Κυπριανού, που αντιπροσωπεύουν το 60% και πλέον των πολιτών του νησιού, υποστηρίζουν μία λύση που θα είναι καταστρεπτική για την Κύπρο. Και οι δύο κινδυνολογούν και τρομοκρατούν τους πολίτες πως αυτή είναι η τελευταία ευκαιρία για την… επανένωση.
Ποια επανένωση; Η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία και όλες οι παραλλαγές της ευνοούν μόνο την Τουρκία. Λένε ψέματα στον λαό οι ηγέτες των δύο μεγάλων κομμάτων, που μπορεί μετά τις βουλευτικές εκλογές του Μαΐου, να γίνουν μεσαία κόμματα. Μακάρι… Μέσα στον φανταστικό τους κόσμο, δεν μπορούν να αφουγκραστούν τα «θέλω» τον πολιτών, ούτε να νιώσουν την οργή τους. Και για την επερχόμενη λύση του Κυπριακού, αλλά και για τη διαφθορά των πολιτικών και οικονομικών παραγόντων.
Ο κ. Αναστασιάδης, λοιπόν, αρπάζοντας την ευκαιρία για να σταματήσει η συζήτηση για τα σκάνδαλα, και έχοντας την υποστήριξη των ηγεσιών του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ, επιδίωξε την πραγματοποίηση της Πενταμερούς, η οποία θα αποδειχθεί εξευτελιστική για την Κυπριακή Δημοκρατία.
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
- Χωρίς τελεσίγραφο από ΟΗΕ
- Κρατούν χαμηλά τον πήχη για Πενταμερή
- Υποδείξεις, ανησυχίες και πυρά ενόψει της πενταμερούς
Βεβαίως, υπάρχει και ένα άλλο στοιχείο στην υπόθεση των σκανδάλων. Ότι οι πρώην συνεργάτες και υποστηρικτές του κ. Αναστασιάδη, που απαιτούν εδώ και τώρα την «όποια λύση» -εξυπηρετώντας άθελα τους θέλω να πιστεύω τους Τούρκους- εκμεταλλεύθηκαν τη διαφθορά για να τον σπρώξουν προς την κατεύθυνση της Πενταμερούς. Και αυτός, εκβιαζόμενος και από τους Βρετανούς, άλλο που δεν ήθελε. Πάει τρέχοντας στη Γενεύη. Μόνο που ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας ξεχνά ένα βασικό πράγμα στην πολιτική και τη διπλωματία: Δεν έχει σχέδιο εξόδου από την παγίδα που του έστησαν.
Όλα τα παραπάνω αφορούν το μέτωπο των ηγεσιών του ΔΗΣΥ, του ΑΚΕΛ και των σκόρπιων ορφανών του φιλοτουρκικού σχεδίου Ανάν. Στο τέλος-τέλος αποδεικνύουν ότι το ενδιαφέρον τους είναι να συνεχίσουν το φαγοπότι. Εννοώ να αρμέγουν το κράτος, είτε είναι η Κυπριακή Δημοκρατία είτε το νέο που θα δημιουργηθεί και θα ελέγχει η Τουρκία. Γενικά τα συστήματα τα «βρίσκουν» με όλους, ακόμα και με τους κατακτητές.
Με παραξενεύει, όμως, η στάση των λεγόμενων «απορριπτικών» δυνάμεων. Το ΔΗΚΟ φωνάζει για τη διαφθορά και καλά κάνει και πρέπει να συνεχίσει μιας και η σημερινή ηγεσία δεν συμμετέχει στο πάρτι. Άρα έχει το ηθικό δικαίωμα να απαιτεί να παταχθεί το φαινόμενο. Βέβαια, το παλιό ΔΗΚΟ, για να τα λέμε όλα, είχε ρημάξει το κράτος. Θυμόμαστε και δεν ξεχνάμε.
Αυτό που με προβληματίζει με το ΔΗΚΟ είναι ότι βλέπω μία απάθεια για το εθνικό θέμα. Εκεί που περιμέναμε να προκαλέσει σεισμό με την αντίδραση του για τη «φωτοβολίδα» του «αγαπητού Φούλη», είδαμε το απόλυτο τίποτα. Οι ψιθυριστές λένε ότι αυτή η μη αντίδραση οφείλεται στις «διευθετήσεις» που γίνονται για να συνεργαστεί το ΔΗΚΟ με το ΑΚΕΛ στις προεδρικές εκλογές. Και για να συμβεί αυτή η συνεργασία πρέπει -όπως καταλαβαίνει ο καθένας- να «νερωθούν» οι θέσεις για το εθνικό θέμα. Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα.
Η ΕΔΕΚ από την άλλη βολοδέρνει με τα εσωτερικά της προβλήματα και ο λόγος της τείνει να εξαφανιστεί. Οι Οικολόγοι, ταυτίζονται πλέον με τις δυνάμεις που απαιτούν εδώ και τώρα την όποια λύση. Η Αλληλεγγύη δεν τραβά και πληγώθηκε με την υπόθεση διαφθοράς του πρώην προέδρου της Βουλής, Δημήτρη Συλλούρη. Και το κόμμα του Γιώργου Λιλλήκα οδηγήθηκε και αυτό στα όρια της ανυπαρξίας. Ομιλούμε για ένα συρφετό κομμάτων και κομματιδίων. Αν δεν ξυπνήσουν οι ηγεσίες και αν δεν τα βρουν, θα δουν τους εθνικιστές του ΕΛΑΜ να σαρώνουν τον λεγόμενο «απορριπτικό» χώρο. Και αυτό δεν θα είναι καλό ούτε για τη Δημοκρατία, πόσο μάλλον για την Κύπρο.
Ο κ. Νικόλας Παπαδόπουλος, που έχει και την μεγάλη πλειοψηφία του χώρου αυτού, πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλίες τώρα. Όταν κινδυνεύει η Πατρίδα, οι προσωπικές διαφορές εξαφανίζονται και τα μαχαίρια μπαίνουν ξανά στις θήκες. Δεν ενδιαφέρουν τον λαό τα προσωπικά τους. Οι πολίτες ανησυχούν για το μέλλον των παιδιών τους, για το μέλλον της Κύπρου. Αν δεν βρουν τρόπο να ενωθούν, θα έχουν μεγαλύτερη ευθύνη για την απαράδεκτη διχοτομική λύση, η οποία βρίσκεται πλέον ενώπιόν μας…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ Ι: Τίθεται ένα σοβαρό ζήτημα μετά τη θέση που εξέφρασε ο πρόεδρος του Δημοκρατικού Συναγερμού για την πολιτική ισότητα, την οποία χαρίζει στους Τούρκους με την… ελπίδα ότι αυτοί θα φιλοτιμηθούν να του παραχωρήσουν την Αμμόχωστο και τη Μόρφου. Βεβαίως ο κ. Αβέρωφ Νεοφύτου κάνει πανηγύρια μόνος του και οι Τούρκοι τον δουλεύουν κανονικά. Γελάει το σύμπαν με τα καμώματά του.
Το σοβαρό ζήτημα που τίθεται είναι αυτό: Οι υποψήφιοι του ΔΗΣΥ για τις βουλευτικές εκλογές συμφωνούν με τον αρχηγό τους; Βεβαίως δεν θα ρωτήσω αν γνώριζαν για τη «φωτοβολίδα» που έριξε και η οποία έσκασε και χάθηκε. Διότι σιγά που θα τους συμβουλευόταν. Αλλά οι κυρίες και οι κύριοι υποψήφιοι πρέπει να τοποθετηθούν. Διότι τριγυρνούν στα «εθνικόφρονα» σωματεία και κοροϊδεύουν τους οπαδούς τους, οι οποίοι κρατούν τον σταυρό και τη σημαία και εκτίθενται οι άνθρωποι.
Εάν δεν ξεκαθαρίσουν τη θέση τους -και το θέμα είναι κρίσιμο- θα μπορούν να χαρακτηριστούν τσαρλατάνοι της πολιτικής. Και επίσης, πρέπει να τοποθετηθούν για το θέμα της διαφθοράς. Η Κύπρος βράζει. Δεν έχουν κανένα δικαίωμα να σιωπούν. Μερικοί εκ των υποψηφίων στα νιάτα τους «μόλυναν» με τη δράση τους πολλά νέα παιδιά. Τότε μιλούσαν για την Κερύνεια και τον Πενταδάκτυλο και τα σκλαβωμένα μέρη μας στον κατεχόμενο βορρά. Τώρα ομιλούν μόνο για την Αμμόχωστο και καμιά φορά και για τη Μόρφου.
Περιμένουμε λοιπόν… Ή νομίζουν πως με ομιλίες στα μνημόσυνα των ηρώων και με τα ψεύτικα δάκρυα τους για τα κατεχόμενα, θα τους πιστέψουν οι πολίτες.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΙΙ: Πραγματοποιήθηκε ειρηνικά η διαδήλωση εναντίον της διαφθοράς, η οποία «καπελώθηκε» από περίεργες οργανώσεις της ευρύτερης «αριστεράς». Τα μέλη τους περισσότερο για τους Τούρκους έδειχναν ενδιαφέρον παρά για τους Έλληνες του νησιού, που είναι τα θύματα της εισβολής και της κατοχής. Έχω τοποθετηθεί δημόσια ότι είναι αναγκαίες οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας εναντίον της διαφθοράς, διότι οι πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες εκμεταλλεύονται την απάθεια των πολιτών. Και είναι θετικό ότι βλέπουμε κάποιες κινητοποιήσεις, αν και από τη στιγμή που δεν υπάρχει ένας αρχηγός, είναι καταδικασμένες να «πεθάνουν». Όπου πέτυχαν τα κινήματα εναντίον της διαφθοράς υπήρχε αρχηγός. Άφθαρτος και αμόλυντος, με καθαρή σκέψη. Αυτό που είδαμε τα δύο προηγούμενα Σάββατα ήταν ένα σκορποχώρι. Στο μεταξύ, η εκκρεμότητα για το ποιος έδωσε την εντολή να δείρουν οι αστυνομικοί τους πολίτες παραμένει… Απαιτούμε να μάθουμε. Όπως παραμένει και η απορία: Γιατί το προηγούμενο Σάββατο δεν άνοιξε μύτη…