Είναι δε αστείο το γεγονός πως οι δύο αυτοί μεγάλοι άνδρες, χρόνια τώρα στο πολιτικό κατεστημένο, παίζουν τους μάγκες αναλαμβάνοντας κάποιες ευθύνες για το μαφιόζικα κακογραμμένο Κυπριακό Επενδυτικό Πρόγραμμα. Όντες υπουργοί, ούτε που έβγαζαν άχνα για τα κακώς κείμενα, ελπίζοντας πως δεν θα ανοίξει ρουθούνι και θα συνεχίσουν τις ζωές τους είτε απολαμβάνοντας παχουλές συντάξεις είτε ανελισσόμενοι στον Δημοκρατικό Συναγερμό.
Τώρα, ζητώντας και τα ρέστα, σχολιάζοντας ο ένας τον άλλον, καθρεφτίζοντας όλα τα στοιχεία που αποτελούν την κυπριακή κομματοκρατία, με ασφυκτικά ελάχιστες εξαιρέσεις. Το δυστυχές είναι πως δεν αποτελούν την εξαίρεση, μα τον κανόνα: Αυτοί είναι που συνθέτουν το πολιτικό κατεστημένο και επιβραβεύονται διαρκώς από τους ψηφοφόρους τους. Και το «ρε», από το αρχαιοπρεπές «ωρέ» (=μωρέ, κουτέ, ανόητε) είναι το πιο ευγενές στοιχείο των υποκριτικών και θρασύδειλων τοποθετήσεών τους. Δεν μας αδειάζετε τη γωνιά;
ΑΛ.ΜΙΧ