Πόσοι Ελληνοκύπριοι και αλλοδαποί υπέβαλαν αίτηση στην Επιτροπή Ακίνητων Περιουσιών για τις περιουσίες τους στο Βαρώσι; Ο Ερσίν Τατάρ λέει «πέραν των τριών χιλιάδων». Ψέματα! Αν του πω απόδειξέ το, εξήγησέ το, σίγουρα δεν θα μπορέσει να το εξηγήσει. Είναι κρατικό μυστικό! Μήπως μπορεί ποτέ να ανακοινωθεί; Ιδού ένα θέμα στο οποίο θα μπορούσε να λεχθούν ψέματα με τη μεγαλύτερη ευκολία. Τότε να ρωτήσω την Επιτροπή Ακίνητων Περιουσιών. Ίσως το ανακοινώσουν έστω και εκείνοι. Πόσα άτομα είναι; Να σας πω εγώ. Αν είναι ψέματα, να με διορθώσουν. Μετά την ανακοίνωση ότι το Βαρώσι θα ανοίξει υπό τουρκική διοίκηση, ο αριθμός εκείνων που υπέβαλαν αίτηση για τις περιουσίες τους που βρίσκονται εκεί είναι μόνο 28. Δεν είναι τρεις χιλιάδες κύριε Τατάρ. Μόνο 28 είναι. Αν πάμε λίγο πιο πίσω και κοιτάξουμε, η κατάσταση είναι η εξής: Από το 2006 μόνο 344 άτομα υπέβαλαν αίτηση για το Βαρώσι. Δηλαδή, ό,τι και να κάνεις δεν είναι τρεις χιλιάδες. Όμως, αν εσύ κρατάς τόσο ψηλά τον αριθμό για να υποβάλουν αίτηση περισσότεροι Ελληνοκύπριοι, αυτό είναι άλλο θέμα. Πρέπει να ξέρεις όμως. Αυτή η ψεύτικη προπαγάνδα δεν ωφελεί. Δεν γίνεται με το ζόρι παντρειά! Αν ενδιαφέρεσαι από πού πήρα αυτές τις πληροφορίες, να σου το πω και αυτό. Από τις πηγές από τις οποίες παίρνεις και εσύ πληροφορίες.
Κοίτα, έκανε μια δήλωση και η Επιτροπή Ακίνητων Περιουσιών τις προάλλες. Σε σχέση με τις γενικές αιτήσεις. Δηλαδή, τις αιτήσεις που υποβλήθηκαν από την ίδρυση της επιτροπής μέχρι σήμερα. Υποβλήθηκαν, λέει, συνολικά 6.833 αιτήσεις. Απ’ αυτές οι 1.227 επιλύθηκαν με φιλικό διακανονισμό. Οι δε 34 μέσω της δικαστικής οδού. Οι τρεις αιτήσεις κατέληξαν με επιστροφή. Οι τέσσερις αιτήσεις με ανταλλαγή και αποζημίωση. Και οι επτά με επιστροφή και αποζημίωση. Η αποζημίωση που πληρώθηκε μέχρι σήμερα για τις αιτήσεις είναι 318 εκατομμύρια 197 χιλιάδες 662 στερλίνες. Άρα μόνο 1.275 είναι ο αριθμός των αιτήσεων που επιλύθηκαν μέχρι σήμερα. Αφού οι συνολικές αιτήσεις είναι 6.833, οι 5558 από αυτές δηλαδή παραμένουν έτσι. Τι είδους λύση σκέφτεστε να βρείτε για αυτές; Αυτό να μας πεις. Μήπως στέρεψαν τα χρήματα; Επιστροφή; Και αυτό δεν μπορείτε να το κάνετε, έτσι δεν είναι; Θεωρείτε πολύ ακόμα και ένα μέρος για τάφο για τον ιδιοκτήτη του.
Ανοίξατε ακόμα δύο παραλίες στο Βαρώσι; Πηγαίνετε να κολυμπήσετε. Λουστείτε. Βουτήξτε στη θάλασσα κοιτάζοντας τα βομβαρδισμένα ξενοδοχεία του Βαρωσιού. Όποτε κοιτάξω ένα ξενοδοχείο εκεί, βλέπω έναν νεκρό που στριμώχτηκε το άψυχο κορμί του ανάμεσα σε δύο ορόφους μετά τον βομβαρδισμό. Εσείς τι βλέπετε; Μήπως τον ηρωισμό των Τούρκων πιλότων που βομβάρδισαν αυτή την ωραία πόλη πριν 47 χρόνια χωρίς λύπηση; Μήπως είναι ήρωες πολέμου τώρα αυτοί; Μήπως έχουν παράσημο;
Μήπως δεν νιώθουν καθόλου τύψεις στη συνείδησή τους οι πιλότοι που μετέτρεψαν σε ερείπιο μια πόλη βομβαρδίζοντάς την; Ο Αμερικανός πιλότος Paul Tibbets ήταν εκείνος που έριξε την ατομική βόμβα στη Χιροσίμα πριν από 76 χρόνια από το αεροπλάνο που ονομαζόταν «Enola Gay». Δόθηκε αυτό το όνομα στο αεροπλάνο επειδή η μητέρα του ονομαζόταν Enola Gay. Πέθαναν 70 χιλιάδες άτομα στη Χιροσίμα. Ο Paul Tibbets πέθανε το 2007 σε ηλικία 92 χρόνων. Δεν θέλησε κηδεία ή ταφόπλακα. Φοβήθηκε ότι θα βομβαρδίζονταν.
Πάντοτε μου προκαλούν θλίψη οι παλιές φωτογραφίες. Οι φωτογραφίες του παρελθόντος της Κύπρου. Όμως, πιο πολύ θλίψη προκαλούν οι φωτογραφίες του Βαρωσιού. Εκείνοι οι δρόμοι που έσφυζαν από ζωή. Εκείνες οι πεντακάθαρες λεωφόροι. Και η μοναδική παραλία που απλωνόταν. Ήταν η πιο ελκυστική, η πιο σαγηνευτική περιοχή της πατρίδας μας. Μήπως τη βομβάρδισαν για να μας στερήσουν αυτή την ομορφιά; Καταλαβαίνω τον πόνο των Ελληνοκυπρίων θυμάτων από την Κερύνεια, τη Μόρφου και την Καρπασία. Όμως, είναι μεγαλύτερος ο πόνος των Βαρωσιωτών νομίζω. Εκείνοι δεν μπόρεσαν να πάνε να δουν τα σπίτια τους ακόμα και μετά το άνοιγμα των πυλών. Τώρα τους προσκαλείτε να ζήσουν υπό τουρκική διοίκηση. Θα έρθουν; Ακόμα και εμείς δεν μπορούμε να ζήσουμε κάτω από τη δική σας διοίκηση. Πώς να ζήσουν αυτοί; Πώς να σας αντέξουν;
Δεν είμαι Βαρωσιώτης. Αλλά αν ήμουν, δεν θα επέστρεφα ποτέ ενόσω δεν απελευθερωνόταν.