Του Χρήστου Αρβανίτη, 07 Φεβρουαρίου 2021
Όταν ο Πρόεδρος μιας χώρας λέει «είναι γνωστή η παχυδερμία μου», εννοώντας ότι τον αφήνει αδιάφορο ο καταιγισμός κατηγοριών για διαφθορά κατά του ίδιου και μελών της κυβέρνησής του, οι πολίτες τι κάνουν; Υποθέτω πως απαιτούν να την πάρει (την παχυδερμία) και να πάει σπίτι του.
Δεν ξέρω αν είναι μέρος του DNA, ίσως ο οργανισμός του να μη διαθέτει ανάλογα Τ ή Β κύτταρα κατά του ιού της διαφθοράς και δεν τον αναγνωρίζει. Στην Κύπρο πιθανώς να έχουμε όλοι ελαττωματικό DNA με Π κύτταρα, τα οποία κάνουν εμάς Παχύφυτα με τον ίδιο τρόπο που κάνουν Παχύδερμα τον Πρόεδρο και πολλούς πολιτικούς μας τα αντίστοιχα δικά τους. Ίσως γι’ αυτό δεν αντιδρούμε όπως οι πολίτες άλλων χωρών έναντι της διαφθοράς των ηγετών τους.
Λοιπόν, για να μην επαναλαμβάνω όσα κατά κόρον λέγονται: Το πόσο ένοχος είναι ο ίδιος ο Πρόεδρος προσωπικά και ποιοι άλλοι στο ξεπούλημα διαβατηρίων, αργά ή γρήγορα θα το μάθουμε ό,τι κι αν λέει ο ίδιος, όσο παχύ δέρμα κι αν έχει. Υπάρχει όμως το θέμα της αντιδεοντολογικής αποδοχής δώρων από κρατικούς αξιωματούχους, σύμφωνα και με τους κανόνες που ο ίδιος έθεσε: Ένας ξένος κροίσος του κάνει δώρο οικογενειακές διακοπές στις Σεϋχέλλες (μεταφορά κ.ά. αξίας 200.000 ευρώ) και όχι μόνο δεν βρίσκει κάτι μεμπτό σε αυτό, αλλά λέει πως το κράτος ωφελήθηκε κιόλας επειδή γλύτωσε αυτά τα χρήματα. Δηλαδή, αν κατάλαβα καλά, οι φορολογούμενοι πολίτες είναι υποχρεωμένοι να επιχορηγούν τις διακοπές και τα ιδιωτικά ταξίδια του Πρόεδρου τους με όλο του το σόι, άρα αφού πλήρωσε κάποιος άλλος είχαμε και κέρδος; Ας μας στείλει κι εμάς τότε δωρεάν στις Σεϋχέλλες.
Γιατί δεν πλήρωσε ο ίδιος απ’ την τσέπη του για τις διακοπές του όπως κάνουμε εμείς, που όχι μόνο τέτοιους φίλους δεν διαθέτουμε αλλά ούτε καν την περιουσία του; Να μας λέει κιόλας πως έχουμε προσωπική υποχρέωση στον Σαουδάραβα καθένας μας ξεχωριστά; Τον οποίο στενοχωρήσαμε τόσο που τα βάλαμε με τον φίλο του –ούτε ένα δωράκι να μην μπορεί να του κάνει χωρίς να τον πούνε διεφθαρμένο;– ώστε έδωσε πίσω το διαβατήριο που αγόρασε (μόνο το δικό του;) ως ανταπόδοση της εξυπηρέτησης, και μάλιστα χωρίς καν να δώσουν (για το καλό του) από ένα στις άλλες γυναίκες του· βλέπετε, εδώ στην οπισθοδρομική Κύπρο μόνο μία νόμιμη θηλυκιά επιτρέπουμε στα αρσενικά μας. (Πληροφορίες λένε πως ο Σαουδάραβας είναι πρόθυμος από ευγνωμοσύνη στον φίλο του –η προσπάθεια μετράει– να του χαρίσει σαουδαραβικό διαβατήριο και να τον στείλει μόνιμα στις Σεϋχέλλες, άμα παρ’ ελπίδα δεν εξελιχθούν καλά γι’ αυτόν τα πράγματα εδώ. Ίσως να του παραχωρηθεί και το σπίτι που φιλοξένησε κάποτε τον Μακάριο εξόριστο.)
Η γενικευμένη ανοχή σχετικά με τη σύγκρουση συμφερόντων σύντομα θα πρέπει να εκλείψει. Δεν είναι δυνατόν να αποφασίζουν άνθρωποι για πράγματα που έχουν ιδιαίτερο συμφέρον. Από τον Πρόεδρο ώς τους υπουργούς και τους βουλευτές, π.χ., έχουμε τόσους δικηγόρους, λογιστές κ.ά. με γραφεία προσωπικά ή μελών της οικογένειάς τους, που και μόνο η έμμεση ή άμεση σύνδεσή τους με τη θεσμική ιδιότητά τους είναι διαφήμιση διαπλοκής από μόνη της. Ως πότε θα είμαστε παχύφυτα έναντι παχυδέρμων;
chrarv@phileleftheros.com