Ετσιθελισμός και ανομία ίδιον των διάφορων εξουσιών

Η κατεδάφιση των διατηρητέων στην παλιά Λευκωσία, δίπλα στην Αρχιεπισκοπή, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ως μια μεμονωμένη ενέργεια. Πρόκειται για μια ενέργεια ετσιθελισμού και ανομίας. Αλλά και πάλιν για να μπορέσει κανείς να αντιμετωπίσει τέτοιες συμπεριφορές πρέπει να τις εντάξει μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο, στη μεγάλη εικόνα λειτουργίας ενός συστήματος εξουσίας στην Κύπρο. Οι συμβατικές υποχρεώσεις της Αρχιεπισκοπής, που απορρέουν από την άδεια οικοδομής για την ανέγερση καθεδρικού ναού, έχουν- ως φαίνεται- καθαρά θεωρητικό χαρακτήρα καθώς δεν λαμβάνονται υπόψη, όπως προκύπτει εκ του αποτελέσματος. Τώρα γιατί δόθηκε άδεια για να κατασκευαστεί ένας τεράστιος καθεδρικός, που δεν συνάδει με τον χαρακτήρα της παλιάς πόλης, αυτό είναι ένα άλλο θέμα, που θα πρέπει να το απαντήσουν οι αρμόδιοι.

Επί της ουσίας: Ο ετσιθελισμός και η ανομία είναι ίδιον των διάφορων εξουσιών στην Κύπρο. Η Αρχιεπισκοπή μπορεί να θεωρεί ότι λογοδοτεί σε δικούς της νόμους ( τους επιχειρηματικούς), το κράτος όμως; Η ιστορία με τα «χρυσά διαβατήρια» προφανώς και έχει χαρακτηριστικά της αρχιεπισκοπικής συμπεριφοράς. Στην προκειμένη περίπτωση, τα κριτήρια εφαρμόζονταν κατά το δοκούν. Μια, δυο, πολλές χαλαρώσεις. Όχι για να εξυπηρετηθεί το κράτος, αλλά εκείνη η ελίτ, που διεύθυνε την «ορχήστρα», η οποία  εξέδιδε διαβατήρια, πολιτογραφούσε Κυπρίους. Οι νόμοι και οι κανονισμοί διαμορφώνονται και εγκρίνονται για να εξυπηρετούν τη χώρα, αλλά και για να την προστατεύουν. Στην προκειμένη περίπτωση το… ξεχείλωμα των νόμων και των κριτηρίων κάθε άλλο παρά εξυπηρετούσε το κράτος, τη χώρα. Εξυπηρετούσε τα… μέλη της ορχήστρας.

Συνήθως τα διάφορα κέντρα εξουσίας ( πολιτικά, οικονομικά αλλά-φευ- και εκκλησιαστικά),  θεωρούν πως μπορούν να αποφασίζουν χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανένα. Αυτοί, πιστεύουν, ότι έχουν το πάνω χέρι και δεν είναι υπόλογοι έναντι κανενός. Με αυτές τις προσεγγίσεις, με αυτές τις συμπεριφορές, κατάφεραν να εκθέσουν τη χώρα διεθνώς. Και δεν είναι μόνο αυτό, το διεθνές ρεζίλεμα δηλαδή. Είναι και το γεγονός ότι η κοινωνία έχασε την εμπιστοσύνη του στους διαχειριστές και στο κράτος. Και τούτο δεν είναι περιστασιακό αλλά διαχρονικό. Και δεν πρόκειται να αλλάξει από τη στιγμή κατά την οποία δεν γίνονται παραδοχές. Δεν αναγνωρίζονται λάθη και δεν αναλαμβάνονται ευθύνες. Και τούτο, η μη ανάληψη ευθυνών, είναι ίδιον του πολιτικού συστήματος. Έχουν, πάντα, μια «δικαιολογία» να παρουσιάσουν, γνωρίζοντας πως δεν είναι πειστικοί.

Είναι μια νοοτροπία, σύμφωνα με την οποία η Κύπρος τους… χρωστά. Είναι μια νοοτροπία, σύμφωνα με την οποία, μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν ανεξέλεγκτα, γιατί θεωρούν πως αυτοί είναι «το κράτος και οι νόμοι».

Αυτή είναι η μεγάλη εικόνα. Να ασχολούνται με διαβατήρια, με ονειρεμένες διακοπές, για το καλό του κόμματος ( «το κόμμα και τα μάτια σας»), του πελατολογίου. Ωστόσο,  πέραν από όλα τα άλλα, διαχειρίζονται και θέματα, που αφορούν την εθνική επιβίωση. Οι επερχόμενες εξελίξεις στο Κυπριακό προφανώς και δεν είναι «μια ακόμη διαδικασία». Αυτή τη φορά μπορεί να είναι διαφορετικά και αυτό προκύπτει και από τις κινήσεις των διαφόρων διεθνών παικτών.  Και το ερώτημα είναι κατά πόσο μπορούν να σηκώσουν αυτό το βάρος των εξελίξεων όταν οι «πλάτες» τους φαίνεται να μην αντέχουν καθώς δοκιμάστηκαν και τσακίστηκαν σε άλλες δράσεις. Αυτή είναι η μεγάλη ανησυχία.

ΣΗΜ: Ο Έλληνας Πρωθυπουργός θα περάσει σήμερα από την Κύπρο. Περαστικός καθοδόν προς το Ισραήλ. Μια κατ΄ ιδίαν συνάντηση με τον Πρόεδρο, μια διευρυμένη με συνεργάτες και γεύμα. Από αυτές τις επισκέψεις αυτό που προκύπτει είναι να ακουστούν επαναλαμβανόμενες διακηρύξεις.

costas.venizelos@phileleftheros.com