Ένας παλιός καλός συνάδελφος, βετεράνος δημοσιογράφος πια, έλεγε συχνά πως συνήθως μας ρίχνουν μια μπάλα μπροστά και τρέχουμε ξωπίσω της. Και έχει δίκαιο. Έτσι καθορίζεται η καθημερινή ατζέντα στη δημόσια σφαίρα. Έτσι καθορίζεται, δυστυχώς και η ατζέντα στο Κυπριακό. Μετά τις αστοχίες διαχείρισης, με αποκορύφωμα την κοινή δήλωση Αναστασιάδη και Τατάρ του περασμένου Νοεμβρίου, που ήταν κομμένη ραμμένη στις τουρκικές επιδιώξεις για το «όλα στο τραπέζι», η ελληνική πλευρά σύρεται σε μια άτυπη Πενταμερή Διάσκεψη, που τείνει να είναι και μονοθεματική. Με τη βοήθεια και των γνωστών τρίτων, συνήθεις υπόπτων, προτάσσεται το θέμα της πολιτικής ισότητας. Ως το μόνο θέμα, το οποίο αποτελεί την αρχή και το τέλος για την επίτευξη συμφωνίας. Και τι λένε οι συρόμενοι; Να δώσουμε την πολιτική ισότητα για να αποφύγουμε την κυριαρχική ισότητα. Αφέλεια ή ψευδαίσθηση δεν έχει σημασία τι ισχύει από τα δύο. Το θέμα είναι πως θα διαδραματιστεί ένα παιχνίδι με τους όρους και την ατζέντα της Τουρκίας. Θα επικεντρωθεί η προσπάθεια στην πολιτική ισότητα.
Και γιατί η ελληνική πλευρά δεν προτάσσει το θέμα της Ασφάλειας και των Εγγυήσεων; Από τη στιγμή κατά την οποία στη Διάσκεψη θα συμμετέχει η κατοχική Τουρκία, είναι ένας ακόμη λόγος για να ξεκινήσουν οι συζητήσεις από τη διεθνή πτυχή. Υπάρχει ένα σημαντικό εργαλείο, που είναι οι προτάσεις που είχε καταθέσει ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος, Νίκος Κοτζιάς, για τη διεθνή πτυχή. Ο ίδιος ο Νίκος Κοτζιάς, σε πρόσφατο άρθρο στην αθηναϊκή «Καθημερινή», έχει αναφέρει πως «δεν νοείται κράτος μέλος της ΕΕ και του ΟΗΕ να βρίσκεται υπό καθεστώς εγγυήσεων τρίτων. Ούτε να υπάρχουν κατοχικά στρατεύματα ή άλλα ξένα στρατεύματα, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δεν μπορεί ένα τέτοιο κράτος να υφίσταται τις δομές και τις ‘’συνέπειες’’ αποικιοκρατικών υπολειμμάτων». Υπενθυμίζεται συναφώς ότι όλα όσα αναφέρει, αλλά και η πρότασή του, η πρώτη συνολική και ολοκληρωμένη για το θέμα της Ασφάλειας στην Κύπρο, δεν έτυχαν θετικής υποδοχής από το σύνολο του πολιτικού συστήματος σε Ελλάδα και Κύπρο. Μετά τις επέβαλε η κοινωνία.
⦁ Η ελληνική πλευρά στην Κύπρο θα προσέλθει στην άτυπη Πενταμερή Διάσκεψη μετά από κοινό αίτημα Αναστασιάδη – Τατάρ. Θα προσέλθει έχοντας ζητήσει την εμπλοκή των Βρετανών(!) και αποδεχόμενη πως θα προταχθεί η πολιτική ισότητα. Και θεωρούν πως θα πρέπει «να δώσουμε και κάτι, για να αποφύγουμε τα χειρότερα». Η σύγκληση Πενταμερούς Διάσκεψης είναι ένα δεδομένο, που προφανώς έχει δρομολογηθεί και δεν αλλάζει. Συμφωνία δεν αναμένεται να επιτευχθεί. Το θέμα είναι τι θα αφήσει αυτή η σύναξη ως «κληρονομιά» και ποια θα είναι η συνέχεια.
Οι χειρισμοί αυτοχειρίας που έγιναν στη συνάντηση Αναστασιάδη και Τατάρ, οδήγησαν στην άτυπη Πενταμερή Διάσκεψη, η σύγκληση της οποίας δεν δικαιολογείται σε αυτή τη φάση. Η πραγματοποίηση της, όμως, είναι ένα δεδομένο σήμερα. Τι πρέπει να γίνει; Η ελληνική πλευρά θα πρέπει να επιμένει πως σημείο εκκίνησης πρέπει να είναι το θέμα της Ασφάλειας και αναλόγως των αποτελεσμάτων να είναι και η συνέχεια. Εκεί θα κριθεί και η Τουρκία, που έχει καλομάθει να ζητά και να λαμβάνει ό,τι θέλει και να μην δίνει ποτέ. Η άτυπη Πενταμερής, στην οποία η Κυπριακή Δημοκρατία θα είναι απούσα, θα κρίνει και τα επόμενα βήματα. Η αποφυγή της παγίδας μπορεί να γίνει -όχι ακολουθώντας το σινιάλο της Άγκυρας και του Λονδίνου- αλλά προτάσσοντας την ουσία του Κυπριακού, που είναι η διεθνής πτυχή. Η συνεχιζόμενη κατοχή.
ΣΗΜ: Υπερβολές ανθρώπων, που ενίοτε αφήνουν να καεί το δάσος. Κάποιοι αντιδρούν για το τραγούδι, που θα εκπροσωπήσει την Κύπρο στην υποκουλτούρα της Γιουροβίζιον. Οι αντιδράσεις εκπέμπουν φανατισμό και μίσος, που εξωτερικεύεται για ένα θέμα που θα ξεχαστεί όταν σβήσουν τα φώτα. Το δεύτερο είναι οι ατέλειωτες ουρές για προσκύνημα οστών σε εκκλησία στο Στρόβολο, παρά τα επαναλαμβανόμενα μοιρολόγια των αρμοδίων για τήρηση των μέτρων. Χωρίς η Αστυνομία να αντιδρά και να μοιράζει πρόστιμο.Και εκεί που υπάρχει πολυκοσμία, πάνε και πλανοδιοπωλητές. Κύπρος, ένα απέραντο, ατέλειωτο πανηγύρι.