Υπάρχει ένα ιστορικό κτήριο στο Βαρώσι. Ένα σχολείο. Γράφει «Ελληνικόν Γυμνάσιο» στην πρόσοψή του. Έσβησαν την επιγραφή. Επειδή θα έρθει ο Ταγίπ Έρντογαν. Όταν το είδα αυτό, θυμήθηκα στον Άγγλο ύπατο αρμοστή λόρδο σερ Γκάρνετ Γούλσλεϊ. Είχε κρατήσει ένα ημερολόγιο μετά τον διορισμό του στην Κύπρο. Ένα ημερολόγιο που περιλάμβανε την 19η Ιουλίου του 1878 μέχρι τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους. Σε αυτά που έγραψε, με ημερομηνία 24 Ιουλίου 1878, λέει το εξής ο Γούλσλεϊ περιγράφοντας τις εντυπώσεις του σε σχέση με το Βαρώσι:
«Εδώ υπήρχε στον αέρα κάτι που έλεγε ότι το μέρος αυτό είναι περιουσία του Οθωμανού σουλτάνου. Όπου και αν πηγαίνατε, ήταν η ίδια η εικόνα την οποία συναντούσατε: Το πρόσωπο του νησιού ήταν σε κατάσταση που σφραγίστηκε με τα απομεινάρια μιας περασμένης ευημερίας που καταστράφηκε εκ μέρους των μουσουλμάνων. Λέγεται ότι όπου πατήσει το πόδι του το άλογο του Τούρκου δεν θα βλαστήσει απολύτως τίποτα στο εξής σε εκείνα τα χώματα, ότι ο Τούρκος θα γκρεμίσει και θα καταστρέψει, ότι δεν είναι ικανός να δημιουργήσει και ότι μάλιστα δεν καταφέρνει ακόμα και να διατηρήσει εκείνα που δημιούργησαν άλλοι. Δεν υπάρχει απολύτως καμία αμφιβολία ότι οι χριστιανοί του νησιού θα χαρούν επειδή ήρθαμε για να απαλλαχτούν από την καταπίεση και τα προβλήματα που υπέφεραν τόσο καιρό κάτω από τον ζυγό τους».
Παρόμοια πράγματα είχε γράψει και ο γνωστός συγγραφέας των «Άθλιων», Βίκτωρ Ουγκώ. Όχι για την Κύπρο μόνο. Για την Κρήτη. Σύμφωνα με τον Βίκτωρ Ουγκώ, οι Οθωμανοί είχαν στεγνώσει και την Κρήτη. Άρχισαν να στερεύουν οι πηγές που έρεαν.
Κατά την τελευταία επίσκεψη του Ταγίπ Ερντογάν στο νησί, στο άρθρο που έγραψα γι’ αυτόν, είχα πει: «Δεν καλωσόρισες». Λοιπόν, λέω και τώρα: «Δεν καλωσόρισες». Και έχουμε πιο πολλούς λόγους για να το πούμε αυτό τώρα. Όταν έγραψα εκείνο το άρθρο δεν είχε αγγίξει ακόμα το Βαρώσι. Δεν υπήρχε το μασκαραλίκι των δύο κρατών. Δεν υπήρχαν Drones και άλλα παρόμοια. Δεν ήταν τόσο κοντά η προσάρτηση. Τώρα έγινε πιο άφοβος από παλιά. Απαλλάχτηκε από την ντροπή. Θα μας δώσει χαρμόσυνη είδηση, λέει. Ποιος θέλει τη χαρμοσύνη είδησή σου; Πάρε την και χτύπα την στα μούτρα σου! Μην κοιτάς τους κόλακές σου οι οποίοι ετοιμάζονται να τρέξουν μπροστά για να σου πουν καλωσόρισες και να πάρουν σειρά. Μην νομίζεις ότι όλα τέλειωσαν εδώ. Ακόμα δεν είπαμε την τελευταία μας λέξη. Εδώ υπάρχει μία κοινότητα όπως τους Παρτιζάνους που δεν παραδόθηκαν και δεν έριξαν ακόμα την τελευταία τους σφαίρα. Μία κοινότητα που ορκίστηκε να μην σου επιτρέψει να κλέψεις το μέλλον των παιδιών και των εγγονιών μας. Η Κύπρος δεν έγινε αγαπημένη κανενός κατακτητή. Ούτε δική σου θα γίνει. Δεν καλωσόρισες, κύριέ μου. Δεν καλωσόρισες στην Κύπρο! Θα πας στο Βαρώσι; Πήγαινε! Θα ανοίξεις τζαμί; Άνοιξε! Άνοιξε όσα θες. Πάλι δεν θα γίνει δικό σου αυτό το νησί. Και η ταπεινή μου συμβουλή σε εσένα: Μην προσπαθείς άδικα. Δεν μπορείς να μας κάνεις περισσότερο μουσουλμάνους! Δεν θα μπορέσεις να δεις κανέναν Τουρκοκύπριο στους δρόμους να λέει ο Αλλάχ είναι μεγάλος, όπως τους δικούς σου φανατικούς. Και τι έγινε που έσβησαν την ελληνική επιγραφή από τον τοίχο του σχολείου στο Βαρώσι; Μήπως έγινε δικό σου το Βαρώσι; Έκτισες τζαμιά με τέσσερις μιναρέδες. Ακόμα είμαστε εκείνοι που ήμασταν. Αν οι συνεργάτες σου που πέρασαν από την ηγεσία μας δεν ήταν τόσο απερίσκεπτοι και προδότες, δεν θα μπορούσες να τα κάνεις αυτά. Είσαι επικεφαλής εκείνης της χώρας είκοσι χρόνια, αλλά ούτε ο λαός σου, ούτε εμείς, ούτε η ανθρωπότητα είδε κάποιο καλό από εσένα. Ζημιά είδε από εσένα. Πολλή ζημιά. Μπορεί να έχει κλείσει το στόμα όσων ζουν στην Τουρκία, όμως δεν θα μπορέσεις να κλείσεις το στόμα των πατριωτών Τουρκοκυπρίων! Θες κάνε μας Σύνταγμα, θες κάνε μας οτιδήποτε άλλο. Δεν θα μπορέσεις να μας φιμώσεις! Εμείς είμαστε οι πανδοχείς. Εσύ είσαι ο ταξιδιώτης σε αυτό το πανδοχείο. Κοίτα, δεν λιγοστεύουμε, πληθαίνουμε. Δύο κόμματα στη βουλή μας σου είπαν όχι. Δεν θα έρθουν να σε ακούσουν. Δεν θέλουν να ακούσουν τη χαρμόσυνη είδησή σου. Εμείς θέλουμε να πάρεις τα χέρια σου από αυτά εδώ τα μέρη, όχι να έρθεις. Θες δεν θες, θα φύγεις μια μέρα από εκείνη την καρέκλα, όμως οι Τουρκοκύπριοι θα είμαστε πάντα εδώ. Τι ανάμνηση θα μας μείνει από εσένα; Ένα τζαμί με τέσσερις μιναρέδες. Ένα μέγαρο. Και ένας αγωγός νερού. Να λείπει! Μήπως αξίζουν για μια βούληση που τυγχάνει σφετερισμού; Θα περάσουν και αυτοί οι καιροί που καθορίζονται οι προδότες της πατρίδας ανάλογα με εκείνους που σε αγαπούν και εκείνους που δεν σε αγαπούν. Ντροπή σε όσους σου λένε καλωσόρισες σαν να είσαι φιλοξενούμενος, επειδή εσύ θεωρείς τον εαυτό σου ιδιοκτήτη του μέρους αυτού και εμάς υπηκόους σου. Εγώ δεν είμαι από εκείνους. Δεν καλωσόρισες, κύριέ μου. Δεν καλωσόρισες, δεν έφερες ευχαρίστηση…