Του Αλέκου Μιχαηλίδη, 28 Μαίου 2021
«Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν», έγραφε ο μέγας Μανώλης Ρασούλης το 1984, σαν να ήξερε τι συμβαίνει και τι θα συμβαίνει στο κυπριακό πολιτικό κατεστημένο από τη γέννησή του μέχρι σήμερα. Τούτο προκρίνει και η επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση της 30ής Μαΐου, αν και νεοφανείς σχηματισμοί βασανίζουν την καυτή αυγουστιάτικη άνοιξη των Κυπρίων, με κάμποσες αοριστολογίες που έχουν ήδη ειπωθεί. Αυτοπροβάλλονται -οι περισσότεροι- ως κάτι καινούργιο, κυοφορούντες όμως το «παλιό», τη σάπια επανάληψη του πολιτικαντισμού.
Κατ’ ακρίβειαν, η απελθούσα Βουλή δεν θα μας λείψει, έστω κι αν είχε λαμπρές εξαιρέσεις, αναγκαίες αλλαγές που επήλθαν από τη μαγκιά και την επιμονή συγκεκριμένων βουλευτών και όχι ως κομμάτι των προεκλογικών προγραμμάτων των παρόντων κομμάτων. Παρόλα αυτά, όμως, παρόλη την έγνοια 2-3 βουλευτών για τους πολίτες, ειδικά τους ευάλωτους, την άμυνα, την ανισότητα και την αδικία, η απελθούσα Βουλή κείτεται και θα κείτεται δίπλα στη λέξη «ντροπή», όχι για έναν μόνο λόγο.
Η πρώτη πράξη της Βουλής που διαλύθηκε πριν 2-3 βδομάδες, ήταν η εκλογή νέου προέδρου του σώματος. Με 21 ψήφους υπέρ (ΔΗΣΥ και Αλληλεγγύη) εξελέγη πρόεδρος της Βουλής και δεύτερος τη τάξει στην Κυπριακή Δημοκρατία, ο Δημήτρης Συλλούρης. Η προεδρία του δεν άφησε τίποτα σπουδαίο (!), πέραν από τον πόθο για ανέγερση νέου Μεγάρου (αξίας 100 εκατομμυρίων) και -βεβαίως- το σκάνδαλο του Αλ Τζαζίρα, που τον οδήγησε σε παραίτηση τον Οκτώβριο του 2020. Σχεδόν ταυτόχρονα, παραιτήθηκε και ο έτερος του σκανδάλου, επίσης μέλος του κοινοβουλίου, ο Χριστάκης Τζιοβάνης. Ο εκλεκτός του ΔΗΣΥ και ο βουλευτής του ΑΚΕΛ ρεζίλεψαν διεθνώς την Κυπριακή Δημοκρατία, με τις μαφιόζικες «πράξεις» των πολιτογραφήσεων και αυτοί που τους προώθησαν στις θέσεις τους, δεν ζήτησαν ούτε μια συγγνώμη.
Η ιστορία της απελθούσας Βουλής, όμως, θα γραφτεί με κατακόκκινα γράμματα (και) για την πράξη της 7ης Απριλίου 2017. Ήταν τότε, όταν η ηγεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας ασχολείτο αποκλειστικά με το Κυπριακό και την εικονική καλή εξέλιξη των διαπραγματεύσεων, όταν 30 βουλευτές του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ, έτρεξαν να επιβάλουν τον περιβόητο «νόμο Ακιντζί» υπό τας διαταγάς του κατοχικού ηγέτη και της Τουρκίας. Επρόκειτο για νόμο που ακύρωνε προηγούμενη απόφαση της Βουλής που αφορούσε τον εορτασμό του Ενωτικού Δημοψηφίσματος στα σχολεία. Ο αγγελικά πλασμένος Ακιντζί θορυβήθηκε και αποχώρησε από τις συνομιλίες, ξεδιπλώνοντας ένα αγνώριστο νεοσουλτανικό πρόσωπο. Μετά από τις απειλές, ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ υποτάχθηκαν και κατέστησαν τη δημοκρατία έρμαιο της παρανομίας που υφίσταται στα κατεχόμενα. Ρεζίλεψαν τη Βουλή για ακόμα μια φορά, ενώ μαζί με τον «νόμο Ακιντζί», απέρριψαν και τροπολογία των Οικολόγων που προέκρινε την αφιέρωση διδακτικής ύλης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.
Δυστυχώς, η προεκλογική εκστρατεία και τα υφιστάμενα ψηφοδέλτια, δεν προμηνύουν μια καλύτερη πενταετία στη Βουλή των Αντιπροσώπων. Πέραν ελαχίστων εξαιρέσεων, οι υποψήφιοι -νέοι, γέροι, άνδρες, γυναίκες- αποτελούν επαναλαμβανόμενα μοτίβα του παλαιοκομματισμού, κακέκτυπα της κομματοκρατίας. Ακόμα και οι νέοι ή οι πρωτοεμφανιζόμενοι, συντηρούν τις μεγαλοστομίες και τον λαϊκισμό των παλιότερων, αυτών δηλαδή που έβγαλαν τον Συλλούρη πρόεδρο της Βουλής, αυτών που έδωσαν έδρανο στον Τζιοβάνη, αυτών που ψήφισαν τον «νόμο Ακιντζί». Δεν προτάσσουν κάποιο όραμα για την εθνική και κοινωνική χειραφέτηση, τη δημοκρατία, την οικολογία, τον πολιτισμό και την παιδεία, εμμένοντες σε δοκιμασμένες συνταγές, που εξυπηρετούν την προσωπική τους ατζέντα και τη διατήρηση ποσοστών. Δεν δείχνουν να τους ενδιαφέρει το τέλος του μονοπωλιακού διπολισμού, που ασελγεί επί της δημοκρατίας τόσα και τόσα χρόνια και αφοσιώνονται στα μικρομάγαζά τους, καμαρώνοντας ότι ενισχύονται στις δημοσκοπήσεις και αγνοώντας την ανάγκη του τόπου για αλλαγή. Χίλιοι Συλλούρηδες και Τζιοβάνηδες θα συνεχίσουν τους αγώνες τους; «Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν».