Menu Close

Αναρτήσεις

Ανοιχτή επιστολή στον Αναστασιάδη

Του ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ,

στις 17/02/2021

Γεννήθηκες το 1946. Αυτό σημαίνει πως είσαι 74 χρονών κύριε Αναστασιάδη. Άρα ήσουν 28 χρονών το 1974. Τι έκανες τότε; Στις 15 Ιουλίου για παράδειγμα. Πού ήσουν; Συγγνώμη, κοίταξα το βιογραφικό σου στο διαδίκτυο, αλλά δεν μπόρεσα να το βρω αυτό. Για κάποιον λόγο πέρασαν στο ντούκου αυτήν τη σημαντική ημερομηνία. Όμως, μήπως δεν είναι σημαντικό πού ήταν ένας Κύπριος μια τέτοια μέρα; Εγώ ήμουν στη Μόσχα. Είχα αγοράσει εισιτήριο για να επιστρέψω στην Κύπρο. Αλλά το μετάνιωσα μόλις έγινε το πραξικόπημα. Εκείνη την ημέρα μαζευτήκαμε όλοι οι Κύπριοι στο Πανεπιστήμιο Λουμούμπα. Μία Ελληνοκύπρια με πλησίασε και με ρώτησε: «Οι φασίστες κάνουν σφαγή, η εγγυήτρια χώρα τι περιμένει;» Αλλά ένας άλλος Ελληνοκύπριος φίλος δεν μου έδωσε ευκαιρία να απαντήσω. Κατσαδιάζοντας το κορίτσι, της είπε: «Σώπα, σώπα, αν επέμβει η Τουρκία τότε είναι που θα γίνει ουσιαστικά τραγωδία». Ήταν ένας φίλος που έβλεπε μπροστά.

Αλήθεια, εσύ πού ήσουν εκείνη την ημέρα κύριε Αναστασιάδη; Στην Κύπρο; Πού; Αν ήσουν στην Κύπρο, ήσουν ασφαλής σίγουρα. Δεν ήσουν αριστερός. Κομουνιστής δεν ήσουν ποτέ. Και το σημαντικότερο. Ήσουν γιος ενός πατέρα μέλους της ΕΟΚΑ Β’. Ποιος μπορούσε να σε αγγίξει; Ο πατέρας σου ήταν εκ των διοικητών της Αστυνομίας. Και μετά το πραξικόπημα ήταν επικεφαλής των συμμοριτών της ΕΟΚΑ Β’ στη Λεμεσό, έτσι δεν είναι; Δηλαδή ήταν φασίστας. Ε, καλά εσύ τι έκανες; Πού ήσουν; Πώς έβλεπες όλα όσα γίνονταν; Θεωρούσες ότι είχε δίκιο ο πατέρας σου; Ή μήπως λογομαχούσες μαζί του; Βάδιζες τον δρόμο που βάδιζε ο πατέρας σου ή μήπως ήταν χωριστοί οι δρόμοι σας; Εσύ είχες άλλες πεποιθήσεις και εκείνος άλλες; Θυμάσαι το έγκλημα στην Τόχνη; Ρώτησες καθόλου γι’ αυτό τον πατέρα σου; Πώς έγινε; Ποιος το έκανε; Ποιος έδωσε τη διαταγή; Αν ήμουν εγώ, σίγουρα θα ρωτούσα. Και αν ενέκρινε αυτό το έγκλημα δεν θα τον συγχωρούσα όσο ζούσα, έστω και αν ήταν πατέρας μου. Ουσιαστικά, δεν θα τον συγχωρούσα ποτέ και επειδή έλαβε μέρος στο πραξικόπημα ως μέλος της ΕΟΚΑ Β’.

Δεν τα γράφω αυτά για να σε επικρίνω κύριε Αναστασιάδη. Επιπλέον, δεν συνηθίζω να αποδίδω τις αμαρτίες ενός πατέρα στα παιδιά του. Να βγάζω τον λογαριασμό σε αυτά. Αλλά αν είχατε έρθει σε αντίθεση με τον πατέρα σας, θέλω να ξέρω. Αν δεν έχετε έρθει σε αντίθεση, πάλι θέλω να το ξέρω. Κοίτα, καθίσαμε και μιλήσαμε με τα παιδιά του Νίκου Σαμψών. Ήταν μια ειλικρινής κουβέντα. Μάλιστα, ο Σωτήρης έκανε μια χειρονομία προς εμένα που δεν περίμενα ποτέ. Είπε ότι θα μπορούσε να μου έδιδε την τουρκική σημαία που πήρε ο πατέρας του από την Ομορφίτα τον Δεκέμβριο του 1963. Φυλάνε τη σημαία στο σπίτι τους από εκείνη την ημέρα, λέει. Εκείνη η φωτογραφία πέρασε στην ιστορία με εκείνη τη σημαία. Ο Σαμψών βάδιζε έχοντας πίσω του εξαθλιωμένους Τουρκοκύπριους αιχμαλώτους. Κρατώντας στο ένα χέρι μια σημαία. Και στο άλλο όπλο. «Μολών λαβέ», έλεγε. Πρώτη φορά τότε είχα ακούσει αυτή τη φράση. Ο μεγάλος μου αδελφός ήταν δημοσιογράφος και εξέδιδε εφημερίδα. Ήξερε πολύ καλά ελληνικά. Ήταν το άτομο που ήξερε τα καλύτερα ελληνικά στην κοινότητά μας. Είχε βάλει τον εξής πρωτοσέλιδο τίτλο εκείνη την ημέρα: «Μολών λαβέ»…

Κοιτάζοντας αυτά που κάνεις εσύ τώρα θυμήθηκα τον πατέρα σου κύριε Αναστασιάδη. Οδήγησες 150 πλήρως εξοπλισμένους αστυνομικούς πάνω σε μερικές εκατοντάδες διαδηλωτές; Αρμόζει κάτι τέτοιο; Αρμόζει; Οι αστυνομικοί σου θυμίζουν τους δικούς μας, μην τους ματιάσω. Κοίτα τι έπαθε το μάτι εκείνου το γλυκύτατου κοριτσιού που διαμαρτυρόταν εναντίον σου χορεύοντας. Δεν ντράπηκες καθόλου όταν είδες τη φωτογραφία της; Κοίτα τι έγραψε η Αναστασία: «Χόρευα στο πεζοδρόμιο. Η Αστυνομία μου επιτέθηκε. Θεωρούσα ότι ήμουν μια ελεύθερη πολίτισσα. Αγαπητοί μου άνθρωποι, η αλήθεια είναι ότι δεν είμαστε ελεύθεροι. Είμαστε μια ευρωπαϊκή χώρα που ζει κάτω από μια στυγνή δικτατορία. Άνθρωποι της Κύπρου. Ξυπνήστε!»

Πρέπει να ντρέπεσαι επειδή σύστησες έτσι στον κόσμο την περιοχή της Κύπρου που δεν βρίσκεται υπό τουρκική κατοχή και θεωρείται «ελεύθερη»! Σε τέτοιες περιπτώσεις ο καθηγητής μας στο γυμνάσιο έλεγε «πήγαινε άλειψε το πρόσωπό σου με λάσπη». Εγώ δεν σου το λέω αυτό. Λέω μόνο ντροπή. Είμαι περίεργος όμως. Από τον πατέρα σου εμπνεύστηκες;

Posted in Politics, Από Πολίτη

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *