Του Γιώργου Καλλινίκου, 30 Μαίου 2021
Άνθρωποι, βλέπετε το αποπνικτικό σκοτάδι το οποίο προκαλεί εδώ και πολλά χρόνια η μπόχα των σκανδάλων, της διαφθοράς και της πολιτικής ασυδοσίας. Γιατί δεν αντιδράτε; Άνθρωποι, παρακολουθείτε ένα σωρό πολιτικούς νάνους να βιάζουν βάναυσα τη νοημοσύνη σας. Γιατί δεν αντιδράτε; Άνθρωποι, αισθάνεστε αηδιασμένοι από το όργιο του πολιτικού εμπαιγμού και της υποτίμησης της νοημοσύνης σας. Γιατί δεν αντιδράτε; Άνθρωποι, είστε εξοργισμένοι από την προκλητικότατη ασέβεια την οποία επιδεικνύουν θρασύτατοι πολιτικοί, εκφυλίζοντας κάθε έννοια πολιτικού ήθους. Γιατί δεν αντιδράτε;
Άνθρωποι, πολιτικοί και κόμματα διαγωνίζονται μόνο για μια θέση στον πάτο. Οι θέσεις στην κορυφή ορφάνεψαν. Οι θεσμοί, ο ένας μετά τον άλλο, κυλούν στο βούρκο. Φθείρονται. Αδυνατούν κι αυτοί να ξεφύγουν από τα πλοκάμια της διαπλοκής. Αρκετοί βυθίζονται στη λάσπη της διαφθοράς. Η εξυπηρέτηση συμφερόντων είναι το μόνο τους ιδανικό. Γιατί δεν αντιδράτε;
Άνθρωποι, βάζουν το χέρι στην τσέπη σας και σας κλέβουν τους κόπους μιας ζωής. Γιατί δεν αντιδράτε; Άνθρωποι, την ώρα που κλέβουν τους κόπους μιας ζωής των γονιών και των παππούδων σας, εκείνοι μεταφέρουν εκτός συνόρων τα εκατομμύρια τους. Γιατί δεν αντιδράτε; Άνθρωποι, σας κοροϊδεύουν για ένα σωρό σοβαρά θέματα, τα οποία επηρεάζουν την καθημερινότητά σας και την ποιότητας της ζωής, η οποία αδιάκοπα γίνεται χειρότερη. Εφαρμόζουν τα προμελετημένα εγκλήματά τους. Γιατί δεν αντιδράτε;
Άνθρωποι, χιλιάδες νέοι βλέπουν τα όνειρα τους να σκοτώνονται εξαιτίας εγκληματικών πολιτικών αποφάσεων. Τους εγκλώβισαν σε ένα γκριζόμαυρο μέλλον, υποχρεώνοντάς τους να εργάζονται για 700 και 800 ευρώ. Γιατί δεν αντιδράτε;
Άνθρωποι, σας βλέπω να εξοργίζεστε ανακαλύπτοντας ολοένα και περισσότερα φαγοπότια στη ράχη σας. Ολοένα και περισσότερες λαμογιές. Αισθάνεστε ολοένα και περισσότερη μπόχα να σας απειλεί με ασφυξία. Γιατί δεν αντιδράτε; Άνθρωποι, τα σκάνδαλα τα οποία αποκαλύπτει ακατάπαυστα τα τελευταία χρόνια ο Γενικός Ελεγκτής, προκαλούν δέος. Αλλά και θλίψη. Και οργή. Τέτοιες ποταπές μεθόδους ασύδοτου πλουτισμού χρησιμοποιούσαν –και συνεχίζουν- όσοι συμμετέχουν στο σύστημα των καρχαριών. Γιατί δεν αντιδράτε;
Άνθρωποι, η σαπίλα εξαπλώνεται με ταχύτατο ρυθμό. Οι λήσταρχοι αποκαλύπτονται ο ένας μετά τον άλλο. Τα λαμόγια αποδεικνύεται ότι λαθροβιούσαν σε κάθε επίπεδο εξουσίας, μικρό ή μεγάλο. Τα φαγοπότια σε βάρος του τόπου και της κοινωνίας, που έρχονται στο φως της δημοσιότητας, σας αφήνουν άναυδους. Γιατί δεν αντιδράτε; Η ακατάπαυστα παρακμάζουσα πολιτική «διανθίζεται» με νέα μιάσματα. Υπηρέτες του νόμου καταπατούν οι ίδιοι τους νόμους τους οποίους εκλέγονται να υπηρετήσουν. Ξεφεύγουν από κάθε ηθικό φραγμό, επιδεικνύοντας συμπεριφορές αχαρακτήριστες. Γιατί δεν αντιδράτε;
Η εξουσία κλείνει τα μάτια στον πόνο και τα βάσανα των αδύνατων ομάδων του λαού. Παραγνωρίζουν πλήρως, ότι με δική τους ευθύνη, έφεραν την ποιότητα ζωής των μικρομεσαίων ομάδων στο ναδίρ. Ακόμη και στο πιο ευαίσθητο τομέα της ζωής, αυτόν της υγείας, εμπαίζουν πολλές φορές τον κόσμο. Γιατί δεν αντιδράτε; Άνθρωποι, παντού κυριαρχούν η διαφθορά, η διαπλοκή, η ασυδοσία, η αναλγησία, ο εγωκεντρισμός, τα λαμόγια και οι απατεώνες. Γιατί δεν αντιδράτε;
Άνθρωποι, δεκαετίες ολάκερες σας πουλούσανε ένα όνειρο. Κι εσείς τους πιστέψατε. Τους ακολουθήσατε. Πήγατε σε πλατείες και φωνάξατε τα συνθήματα που σας έλεγαν. Σας φανάτισαν. Δώσατε μάχες γι’ αυτούς. Τους κάνατε δυνατούς. Με την ψήφο σας πήραν εξουσία. Τότε, άρχισαν να σας υποτιμούν. Να μην σας υπολογίζουν. Να σας ποδοπατάνε κάθε μέρα. Πασχίζουν μόνο για τα δικά τους ωφελήματα. Τα δικά τους οφίκια. Τον δικό τους πλούτο. Τις δικές τους ανέσεις. Γιατί δεν αντιδράτε;
Άνθρωποι, επιλέγετε για εκπροσώπους σας, άτομα ανίκανα και ασυνείδητα. Σας ξεγελάνε. Σας προδίδουν. Ξανά και ξανά. Κι εσείς συνεχίζετε να επαναλαμβάνετε το ίδιο λάθος. Αυτοί σας κοροϊδεύουν κι εσείς τους χειροκροτείτε. Σας υπόσχονται άριστους και σας προσφέρουν άχρηστους. Γιατί δεν αντιδράτε;
Άνθρωποι, προφητικά ο τεράστιος Μόντης έγραφε: «Ποια πτώση επίκειται τώρα/ συνολικά πόση πτώση υπολείπεται;». Διότι διαχρονικά αυτό ακριβώς βιώνουμε. Μια επόμενη πτώση! Η μοιρολατρική αποδοχή αυτού του αδιάκοπου καταποντισμού, όμως, δεν προσφέρει οτιδήποτε. Η φαταλιστική αντίληψη αυτής της καταβαράθρωσης δεν μπορεί να αποβεί σωτήρια.
Άνθρωποι, σωσίβιο μπορεί να προσφέρει μόνο η άλλη πλευρά. Του αγώνα αντίστασης. Σ’ αυτήν την οποία μας παραπέμπουν οι στίχοι του Μανώλη Αναγνωστάκη. Ας γίνουν κυρίαρχοι στο μυαλό του καθενός μας: «Κι ήθελε ακόμη…/ Κι ήθελε ακόμη…/ Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει. Όμως εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα…/ Όρθιος, και μόνος σαν και πρώτα περιμένω».
Αδέλφια, ακούστε την κραυγή αγωνίας της μικρής αλλά λατρεμένης Κύπρου μας… Αντιδράστε!!! Με αυτές τις σκέψεις, ελαφρώς διασκευασμένες από άρθρο μου το οποίο δημοσιεύτηκε πριν μερικά χρόνια, και αναλογιζόμενοι τη ρήση του Αβραάμ Λίνκολν ότι «Η ψήφος είναι πιο δυνατή από τη σφαίρα. Με την σφαίρα μπορεί να σκοτώσεις τον εχθρό σου. Με την ψήφο μπορεί να σκοτώσεις το μέλλον των παιδιών σου», ο καθένας ας πορευτεί σήμερα στην κάλπη! Αναζητώντας μια νέα σελίδα. Με περισσότερο φως! Και μικρή έστω ελπίδα για το μέλλον…