Άλλο ένα ερώτημα στον Αναστασιάδη: Εκείνος είναι αυτός ο άνδρας;

Διαθέτουμε 15 ονόματα ατόμων που σύμφωνα με αναφορές διέπραξαν το έγκλημα στα χωριά Μαράθα, Αλόα και Σανδαλάρης. 15 Ελληνοκύπριοι. Δεν ξέρω αν ζουν ακόμα. Όμως, κάποιοι ζουν. Αυτά τα ονόματα δημοσιεύθηκαν και στον Τύπο μας τα περασμένα χρόνια. Παρά το γεγονός αυτό, δεν υπήρξε καμία τιμωρία στον νότο. Το 1974 διέπραξε πολλά εγκλήματα και η τουρκική πλευρά, όμως το έγκλημα στο χωριό Μαράθα είναι το μεγαλύτερο εκείνου του πολέμου. Δεκατέσσερα παιδιά έγιναν στόχος σφαιρών σε αυτό το έγκλημα και ανάμεσά τους ήταν και βρέφη που δεν είχαν κλείσει ακόμα ένα έτος ζωής. Γαζώθηκαν από πυρά στην αγκαλιά των μανάδων τους που υπέστησαν βιασμό. Δεν μπορώ καν να φανταστώ τα αισθήματα αυτών των παιδιών, αυτών των ανθρώπων εκείνη τη στιγμή. Ανατριχιάζω. Ψυχραίνομαι με τον κόσμο. Θέλω να αποτραβηχτώ σε μια γωνία και να μείνω μόνος μου. Θέλω να κλάψω.

Οι Κύπριοι διέπραξαν το μεγαλύτερο κακό, τη μεγαλύτερη προδοσία στα αθώα θύματα του πολέμου. Ουσιαστικά στον εαυτό τους έκαναν αυτό το κακό, αλλά δεν το αντιλαμβάνονται. Δεν έψαξαν εκείνους που τους δολοφόνησαν και δεν ρώτησαν για εκείνους. Δεν απαίτησαν να δικαστούν και να τιμωρηθούν. Δεν είπαν, «ενόσω δεν τιμωρούνται εκείνοι δεν πάμε σε εκλογές». Δεν διοργάνωσαν πορείες, συλλαλητήρια και μεγάλες διαδηλώσεις γι’ αυτό. Δεν επέδειξαν δικοινοτική δράση για να αποκαλύψουν τους δράστες των εγκλημάτων και για να τους συλλάβουν. Αδιαφόρησαν. Δεν τους ένοιαξε. Κοίταξαν τη δική τους ζωή. Επιπλέον, υπήρξαν κάποιοι που ανακήρυξαν «εχθρούς της ειρήνης» όσους τα ερευνούν αυτά. Τώρα πρέπει να κοιτάξουμε μπροστά και όχι πίσω, λένε. Τώρα δεν είναι η ώρα της συζήτησης των εγκλημάτων, λένε. Το να γράφονται και να συζητούνται αυτά βλάπτει την ειρήνη, λένε. Δηλαδή και αυτή η στάση λειτούργησε υπέρ εκείνων που διέπραξαν έγκλημα. Ήταν μια επιβράβευση γι’ αυτούς.

Τώρα ας έρθω σε αυτό που ήθελα ουσιαστικά να γράψω. Υπάρχει ένα όνομα ανάμεσα στα 15 άτομα που συνδέθηκαν τα ονόματά τους με το έγκλημα στα χωριά Μαράθα, Αλόα και Σανδαλάρης. Ο Λοΐζος Κυριάκος Κούσιος. Ποιος είναι αυτός ο άνδρας; Μήπως ο εκπρόσωπος του Αναστασιάδη στο Προεδρικό; Ο εκπρόσωπος του κράτους δηλαδή; Δεν εκπλαγήκατε; Εγώ εξεπλάγην. Μήπως μπορεί να είναι αυτός πράγματι; Ή μήπως μοιάζει το όνομα; Θέλω να ρωτήσω τον Αναστασιάδη. Είναι εκείνος ή δεν είναι; Υπέβαλα και άλλα ερωτήματα στον Αναστασιάδη προηγουμένως. Αλλά δεν απάντησε. «Ο πατέρας σου ήταν ένας από τους διοικητές της ΕΟΚΑ Β’ που έδωσαν τη διαταγή για το έγκλημα στην Τόχνη;». Άφησε μετέωρη την απάντηση αυτού του ερωτήματος. Και τώρα ρωτάω για το έγκλημα στο χωριό Μαράθα. «Είναι ο εκπρόσωπός σου ο Λοΐζος Κυριάκος Κούσιος που το όνομά του αναφέρεται στον κατάλογο των δολοφόνων με τα 15 άτομα;». Απάντησε ώστε αν υπάρχει λάθος να το διορθώσω.

Ο Λοΐζος Κυριάκος στον οποίο αναφέρομαι γεννήθηκε το 1952 στην Αμμόχωστο. Δηλαδή ήταν 22 χρονών το 1974. Μπορεί να έχει συμμετάσχει σε αυτό το έγκλημα; Ο αγαπητός μου φίλος Αντρέας Παράσχος έγραψε για το έγκλημα αυτό στην εφημερίδα «Πολίτης» το 2007. Και τα αρχικά των ονομάτων βρίσκονται στον κατάλογο των 15 ατόμων. Μετά από αυτά τα δημοσιεύματα ο γενικός εισαγγελέας Πέτρος Κληρίδης άρχισε έρευνα για τα εν λόγω άτομα. Όμως, έκλεισε τον φάκελο χωρίς να συνεχίσει μέχρι τέλους αυτή την έρευνα. Και μετά κανείς δεν έψαξε και δεν ρώτησε ξανά. Όμως, γνωρίζουμε ότι ένας από εκείνους που διέπραξαν αυτό το έγκλημα δίδασκε Θρησκευτικά σε ένα σχολείο στη Λεμεσό για πολλά χρόνια. Ένας άλλος που λειτουργεί εστιατόριο στην παραλία της Λάρνακας. Σύμφωνα με όσα μου διηγήθηκαν, όταν εξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Γλαύκος Κληρίδης κάλεσε κοντά του έναν από αυτούς τους δολοφόνους. Και τον ρώτησε: «Το έκανες;». Ο άνθρωπος δεν το αρνήθηκε. «Το έκανα», του είπε. Ο Κληρίδης τον κοίταξε κατάμουτρα, σαν να έκλαιγε. «Χάσου από μπροστά μου», του είπε.

Η θηριωδία του 1974 ζει μέσα μας ως ένας απερίγραπτος πόνος που καίει την ψυχή μας. Μήπως υπάρχει Κύπριος που δεν νιώθει στα βάθη της καρδιάς του αυτά τα εγκλήματα; Αν υπάρχει, δεν τον θεωρώ Κύπριο. Ενόσω μένουν ατιμώρητα αυτά, θα διαπραχθούν περισσότερα εγκλήματα εδώ. Αφού τα βλέπουμε αυτά ως «φυσιολογικές» πραγματικότητες ενός πολέμου, ουδέποτε θα μπορέσουμε να γίνουμε άνθρωποι. Σε τούτα τα μέρη δεν υπάρχει παραδοχή. Πάντα υπάρχει άρνηση. Μήπως άλλωστε δεν είναι αυτό που μας έκανε να γονατίσουμε;

Απάντηση Κούσιου

Το ερώτημα του Σενέρ Λεβέντ θέσαμε ενώπιον του κ. Κούσιου, ο οποίος διευκρίνισε: «Καμία σχέση δεν έχει μαζί μου το όνομα που δημοσιοποιήθηκε. Εξάλλου το δικό μου όνομα είναι Κυριάκος Ιωάννου Κούσιος και όχι Λοΐζος. Οπότε δεν έχω καμία απολύτως σχέση με το υπό αναφορά όνομα στο συγκεκριμένο άρθρο του Σενέρ Λεβέντ».